Weg van de regen? Nee toch niet, nu sneeuw!

Vanmorgen bijtijds opgestaan, want we moesten weer wat kilometers vreten. Toen ik aan de ontbijttafel zat en door het keukenraampje keek schrok ik. Vanwaar ik zat zag ik dat we tussen de bomen zaten en een mooi uitzicht over bergen hadden. Begon te twijfelen aan mezelf omdat ik niet kon thuisbrengen waar ik de camper het laatst geplaatst had. In de bergen?? Dacht toch dat we in Vancouver waren? Ineke begon te lachen en had het gelijk gezien, ik niet. Naast ons was een camper komen staan met die mooie plaatjes erop. We hebben beiden heel hartelijk gelachen en ik kon met een gerust hart verder gaan eten. Had toch geen stuk of een dag gemist. Was al aan mijn verstand gaan twijfelen. Op de foto die Ineke toen gemaakt heb zie je hoe echt het eruit ziet. Want alle andere ramen waren nog dicht. Na het gebruikelijk verdere ochtendritueel van wassen, eten en de boel weer loskoppelen, gingen we om even na achten weer op weg. Binnen de kortste keren zaten we weer op de snelweg, nu richting East (HWY1) . Vancouver weer uit. Gelukkig wel, want erin kwam een heleboel en stond ook vaak vast aan de andere kant. Wij konden lekker doorrijden met af en toe de gebruikelijke werkzaamheden rond de snelweg van Vancouver. Ze zijn meer 4 baans wegen aan het maken en nieuwe bruggen e.d. dus ja lijkt veel op de werkzaamheden bij de Coentunnel, maar dan een stukje groter.
Veel valt er niet te vertellen. Lekker muziekje weer op, natuurlijk wel 5/6 keer de HIghwayman gedraaid, want de radio is niks, valt toch steeds weg met al die bergen. Ik vind het niet erg. Hoor ze graag zingen, die ouwe Countryknarren. Het eerste stuk terug richting Hope hadden we natuurlijk al in de andere richting naar Vancouver gereden, maar nu reed je naar de bergen toe en is toch leuker als er vanaf. Bij Hope richting Kamloops genomen, de Coquihalla Hwy 5 North. (allemaal die mooi vaak Indiaanse namen. Heten hier trouwens First Nation people. Zij waren er nl eerst!!. Toen pas de blanken en begon het gedonder) Bij Merritt, halverwege moesten we afslaan richting Kelowna, de 97C op. Nu had al bij Hope op de borden gestaan dat de 97C slecht was ivm de weersomstandigheden (slushy and slippery) maar er stond wel dat hij gewoon open was. We zagen het beiden niet zitten om nog verder terug dezelfde weg te gaan (o.a. door Manning Park waar we de beer hadden gezien), dus we gingen er maar voor. Een nieuw stuk wat we nog niet gezien hadden is toch spannender. Volle tank (slurp, slurp) en genoeg te eten, dus wat kan je gebeuren.
Ja en dan kom je in een winterlandschap terecht, wat je niet zo gauw verwacht had. Was ook koud dus de verwarming in de auto maar wat hoger en koffie, dan ging het wel.
Veel sneeuw nog langs de weg en zelfs een sneeuwschuiver aan de overkant, was bezig nog te vegen. Maar het ging goed, de snelheid een beetje aanpassen en beide handen aan het stuur, want de wind woei alle kanten op. Leuk om te zien en Ineke lustig foto's maken.
Door Kelowna de HWY97 op langs Lake Okanagan. Tjee dat is groot, trouwens die stad ook. Echt overal Malls en winkels en echt stervens druk met auto's.
We hadden geen zin om te stoppen om evt nog wat in te slaan, dat komt wel.
Na een aantal kilometers, nu goed opgelet, was gewaarschuwd (via internet) dat je de goede kant van het water moet hebben, want we waren er bijna ingetuind door een bord dat ook op onze campingnaam leek, maar toch echt naar de andere kant van het water ging.
Wat toen volgde was erg amusant en zal het een beetje samenvatten. We draaiden de campground op, bergje omhoog en parkeerden de RV. Bij het bordje "office" stond "open" maar deur was dicht. Ja er hing een "walkie talkie". Probeer dat ding eerst maar eens aan te krijgen in de miezerige regen. Gelukkig stonden we onder een klein afdakje, maar je baalt, je wilt naar binnen. Wat ik ook deed , kreng ging niet aan. "On" dan maar langer ingedrukt houden, ja, sprong aan. Batterij low, veel geruis , diverse toetsen ingedrukt. Weinig respons. Stemming daalt bij mij dan al gauw. Camping was al erg rustig, maar toch leuke plekjes. Plotseling vanuit het niets een dame van onze leeftijd. We konden eindelijk naar binnen. Natuurlijk was er plek, ook Full Hook-up weer voor CAD 39,00. Wilde met Creditcard betalen.
"Tja" zegt ze, " de eigenaar is naar zijn ouders in Polen en heb mij weer hier gelaten net als vorig jaar en ik weet niet hoe dat gaat. Heb je misschien contant.?" Dat hadden we natuurlijk en we vroegen of hier de kortingscouponnen ook hun werk deden.
Nou dat kende ze ook niet, maar zei ze" Geef maar 30, de baas is er toch niet, had ie maar beter uit moeten leggen" Gauw verdiend.
Ze liep met ons naar buiten en gaf ons de mooiste plek van de camping (volgens haar) met uitzicht naar het meer. Lekker vrij ook. Het is echt een spannende camping. Plek was ook erg goed.
De verhalen over de eigenaar en zijn compagnon zal ik jullie besparen en ook over haar 11 kittens met twee moederpoezen zal ik ook niet verder ingaan. Kortom, een lekkere gezellige kwebbel.
Schone, simpele toiletten met douches die zij schoonhoudt. Ze doet haar best. Toch wel een aanrader ondanks alles. Internet had ik al via de eigenaar nog gecheckt, dat zou er zijn. Ook daar wist ze natuurlijk niet veel van zei ze. Ze drukte ons een kaartje in de handen, "Dit zou de code moeten zijn, er moet een letter weg maar weet echt niet welke"
Met wat simpel denkwerk was dit probleem zo opgelost, dus al met al een goed einde van een doorsnee dag in de RV.
Morgen weer wat kilometers, nu naar Radium Hot Springs. Heb dat stuk niet in de planning staan, had geen zin meer thuis, dus we zien wel waar we eindigen en of er Wifi is. Dus misschien tot dan.