Het zout der aarde

Heerijk geslapen deze eerste nacht in ons nieuwe tijdelijk onderkomen. Jammer dat we vanmorgen pas zagen dat het licht voor de porch in de kerk zat en niet in het appartement. Vonden het gisteren al zo gek dat we geen schakelaar hadden. Dom, dom. Niet goed doorgedacht. Vanavond wel aangedaan, maar teveel muggen en toch weer naar binnen dan maar, dus geen succes.
We hadden vanmorgen geen haast, dus lekker langzaam aan gedaan.
Besloten eerst maar te trachten een extra harde schijf te kopen in het stadje om mijn foto's en filmpjes op te kunnen slaan. Zo gezegd zo gedaan. Auto weer geparkeerd vlak bij de Kaja Grandi bij Karel's en op de bonnefooi maar door de straatjes zoekend naar iets wat op een fotozaak leek of iets dergelijks. Ja toch te warm voor. Dan maar toch vragen in een souvenirshop. Ja links, rechts, rechtdoor en daar zit wel wat, en rechts einde van de straat is de Informationdesk.
Dus twee vliegen in een klap bekend, eerst de fotoshop maar. Inderdaad hadden ze wel SD- en microSDkaarten, maar geen harde schijfjes. Dan maar met dit vogelen. 2x 64 GB gekocht, moet zeker genoeg zijn. Hoop dat het lukt. Toen naar de VVV. Klein hoekje, gelijk maar een plattegrondje gekocht voor USD1,00, ergens anders gooien ze je ermee dood voor niets en uitgerekend in de VVV kost het een dollar. Nou ja gelijk maar twee gekocht. Eentje om in het huisje achter te kunnen laten voor de andere inkomende dienaren.
Toen nog even snel langs de supermarkt, vers bruin brood gekocht en WC rollen en keukenrollen en gauw naar het huisje, even zitten en kijken hoe we moesten rijden naar de slavenhuisjes en de zoutpannen met hun flamingo's. Niet zo moeilijk, het is maar 1 zuidelijke rondweg, alleen in het stadje is nogal veel eenrichtingsverkeer en soms straten afgezet en verlies je een beetje de richting. Maar we gingen uiteindelijk toch op de juiste weg naar de zoutbekken. Uitgerekend net mijn filmcameraatje leeg. Dom, dom. heb ook zoveel elektronisch spul dat je wel eens iets vergeet. Niet getreurd, mijn nieuw - gekregen - Powerbank zal deze klus wel klaren. Go, Go Gadget Powerbank!!! Ja, dat dacht je, dat duurt wel even, dus weer in de tas, en laden maar. Tot later. Gewoon foto's maken maar met de telefoon en het grote fototoestel waar dan inmiddels de 64GB in zit. Probleempje hier vanmorgen toen ik hem kocht, kan wel foto's er mee maken, maar er -nog- niet iets naar toe schrijven (foto's van de laptop wel te verstaan.) Moet weer iets ingewikkelds uithalen (lezen/delen) en geen zin/tijd om dat nu te doen. Teveel denkwerk op de vroege morgen, nou ja 's avonds laat ook niet leuk in de warme woning. Ach, er moet iets te wensen overblijven he. Wel intussen mooie foto's gemaakt van de zoutreservoirs en het schuimende zout schiet echt zo de weg over als het schuim van de zee of tumbleweeds. Mooie kleurrijke contrasten, witte zoutbergen, blauwe luchten. geen witte zandstranden, maar witte koraalstranden, overal steen en steen, wel mooi om te gaan duiken, maar liggen zoals op Curacao, een beetje moeilijk, om het maar eufemistisch uit te drukken. Daarna kwamen de slavenhutjes, witte en gele, voor witte slaven en rode slaven. Ja hier waren vroeger veel Amerindians, zoals ze ook wel werden genoemd. Ongelooflijk dat hier mensen in woonden, onze badkamer is zelfs ruimer en hoger. Leverde ook wel natuurlijk kleurrijke beelden op. Moesten wel even wachten tot de touringbusjes met de Cruiseship toeristen weer weg waren, want ook nu lag er weer een boot aan de Kaja Grandi die dus weer heel veel omzet genereerden. Toen door naar de mangroven. Een beschermd gebied waar je onder begeleiding van een gids doorheen kunt kajakken. Was nog wel een stukje rijden, onderweg heel veel loslopende ezels, staan ook waarschuwingsborden voor! Inmiddels kregen we wel goed dorst van al dat in- en uitstappen, foto's maken etc. zodat we grepen naar de meegebrachte waterflessen. Ja, die stonden nog in het huisje. Ook weer niet op gelet. gebeurt ons nog al eens. Zoals het doorgewinterde reizigers betaamt altijd alles tot in de puntjes geregeld. Moet wel dan IN de auto worden gezet en niet IN het huisje blijven. Dus we snakten wel naar een beetje vocht. Het Sorobon resort, kwam als geroepen, redelijk op weg naar de mangroven, maar om "beachfee" te betalen was ook weer wat overdreven, dus we bleven netjes op de het restaurantgedeelte zitten achter het hekje, maar met dezelfde zon als een meter verder. Beide wat te drinken genomen, heerlijk. Ook het briesje was super. Dit Sorobon resort is een windsurfer's paradijsje. tot heel ver blijft het water erg ondiep en niet gevaarlijk. Strandje stelt niet veel voor, als je Curacao gewend bent. Snorkelen hier is niet te doen, weinig vis, vanwege de surfers en het te lage water.
Hier zo'n drie kwartier lekker gezeten en door naar de mangroven om een plekje voor morgenmiddag te reserveren. Was nog niet zo ver meer, maar de laatste drie kilometer was weer van een kwaliteit, die in de serie van de gevaarlijkste wegen van de wereld, niet zou misstaan. Je hotsteklotste werkelijk alle kanten op, met af een toe wat meters waar het goed ging, maar echt goed voor je auto is het niet.
Laatste stukje ging gelukkig ietsje beter. Aangekomen naast wat andere auto's geparkeerd en op naar het Infocenter van het Mangrovencentrum.
Een dame stapte in haar auto die duidelijk bestikkerd was met mangroveninfo, keek naar ons, zette hem in zijn achteruit en reed snel weg. Nog niets in de gaten liepen we naar het deurtje om ons te melden. Dicht!!, Ja ze was denk ik net weggegaan. Had ze nou even niet iets kunnen zeggen?? Had goede hoop dat er nog iemand was achtergebleven, maar dat bleek al gauw ijdele hoop, niemand meer.
Het was 10 over 4 op dat moment en een kajakrit in de middag kon duren tot half 5. Dus we besloten te wachten tot ze terug konden komen, heerlijk weer, schaduwplekken genoeg onder de afkappingen en wachten maar. Ingesmeerd met Musquitno, kijken of het helpt. Was een heerlijk half uurtje. Opeens kwam er toch nog een auto van het bedrijf. Ze reed ons voorbij en verdween achter het gebouw. Wij konden daar niet komen. Bleef vertwijfeld door de open ramen kijken of ik iets zag bewegen. Eindelijk, ja daar bewoog wat, vrouwenbenen, Hallo mevrouw, shop!! riep ik. Ze kwam om de hoek en ik vroeg haar of het mogelijk was om voor morgen een trip te boeken door mangroven. Nee, het spijt me, alles vol. Donderdag heel misschien wat uitvallers, maar zeker weten doe ik het niet. Omdat we woensdag al weggingen, zeiden we misschien een volgende keer beter. Via internet is het beter om te bestellen zei ze. Ik dacht, ja dan hoefde je dat ellendige stuk weg ook niet voor niks te rijden. Dus dat doen we de volgende keer dus maar. Op naar huis, dan maar, weer die weg terug. Waardeloos. Moest ook nog tanken, maar naar huis redden we het wel. Vlak bij de woning is een tankstationnetje en benzine was hier USD 1,03 voor een liter. Scheelt nogal met ons. Toen op naar huis en even rustig zitten. Wat doen we, broodje eten of weer aan de dijk?
Besloten maar weer naar het stadje te gaan en hup daar gingen we weer.
Kwamen uit op het Wilhelminaplein bij Cuba Compagnie. Zo gezellig druk en redelijk zicht op de prachtig ondergaande zon. De ober was een hele joviale gast met een goeie babbel. De soep van de dag is curry, cocos, wortel, buiten de kaart als main dish blabla bla en de teriyaki checken bla bla, was het spoor al gelijk bijster, maar hij bracht het echt leuk.
Ineke wilde wel de soep vooraf , ik niet per se, wel de Cuba Burger van 300gr. met french fries. Ineke ging voor de vegetarische verrassing van de chef.
Toen hij de bestelling kwam opnemen toch ook maar soep genomen. Ik wilde wel de curry. Neeeee, niet goed begrepen, alle drie de smaken zitten erin. Ineke had het wel begrepen, ik dus weer niet. Luisteren op vakantie - volgens Ineke in het geheel - blijkt toch moeilijk voor me. Die soep was toch LEKKERRRRR. Echt wel!!!, het was al een grote kom, maar de pan had ie ook neer mogen zetten. Toen hij de lege kommen kwam halen en onze blijde blikken zag, zei hij: ik zei het toch dat ie goed was. Meerdere tafels later hoorde ik dat hij steeds nee moest verkopen voor de soep van de dag. Hij was OP!! Ik kreeg de Cuba Burger met de french fries en dat was me een ding zeg,gigantisch formaat, met een smaak, kan het niet uitleggen, maar dat hebben we in Nederland echt niet. Wat een hap zeg. Zat werkelijk mudjevol na de burger en de patat. Was HEERLIJK. Ook ineke kreeg van de chef zijn verrassing, een topdish, ook zij kon het echt bijna niet op en zat gelukzalig , echt, alle happen naar binnen te werken en te genieten.
We willen morgen een broodje eten, maar het wordt waarschijnlijk toch weer Cuba Compagnie, want ik zag een Super Sate neergezet worden op de tafel naast ons, zo heette de bestelling, en dat was echt een goed stuk vlees zeg, met satehsaus etc. Ook een berg. Kortom toptent, met een leuke bediening. Heb een beetje op hem gelet, hij rent bijna heen en weer in plaats van lopen, armen vol of niet, en staat toch op uurloon en niet op omzet zoals hij zelf zei. Aardige goser en schijnt er vanaf de eerste dag daar te werken. Ze zijn niet gisteren open gegaan........., dus hij werkt er al een tijdje. Nog even lekker natafelend en genietend van de omgeving, moesten we toch maar weer eens gaan. Lopen viel moeilijk met zo'n dikke buik. Toch ook weer de kerk gevonden. Stonden trouwens weer op zelfde parkeerplek als gisteren. Vlak bij alles en na zessen slagboom open, dus bijna altijd plek. We willen morgen naar de Brandaris, een uitkijkpunt op 250 meter hoogte aan de andere kant van het eiland, vandaag waren we in het zuiden, morgen in het noorden. Zwemmen kunnen we nog genoeg op Curacao en de strandjes zijn hier toch anders, nog plenty time voor dat te doen.
Dit was het weer voor vandaag. Hoorde op radio dat Mies Bouwman was overleden op 88 jarige leeftijd. Een icoon is niet meer. Gezegende leeftijd en was nog altijd goed bij de tijd, maar nu niet meer. Tot morgen.