Met Divi-Divi Air langs een waterhoos.

Woensdag, we gaan vanmiddag weer terug naar Curacao. Ik stond op en liep met mijn telefoon naar de huiskamer en er kwamen berichtjes binnen. De slaapkamer is net buiten bereik van de wifi extender van de kerk, huiskamer is wel ok en ook de rest van het huisje. In Nederland gevoelstemperatuur -17, temperatuur -7 met koude wind. Appte gelijk terug hier temperatuur 30 en gevoel 50. Verschil moet er zijn.
Wel lekker hoor. Ineke vond het jammer en had wel wat van die kou en wat witte vergezichten die er eventueel waren willen meemaken. Nee hoor geef mij maar de zon. Smaken verschillen, gelukkig maar.
Na ontbijt eerst even wat geld pinnen waar wij telkens parkeren. Moest de diaken nog betalen voor autohuur en had net niet genoeg contante USD meer bij me. Net die twee cocktails van Karel's te weinig. Gelijk van de gelegenheid maar gebruik gemaakt om na het pinnen beiden een heerlijke cappuccino te nemen met cheesecake. De baristo had een mooi bloempje erin gegraveerd. Zag er leuk uit. Daarna voor de laatste keer alle diepe kuilen weer ontwijkend terug naar de kerk. Schoonmaken begon, we hadden al een wasje gedraaid van het beddengoed en de tweede met wat handdoeken etc. kon erin. Eerste wasje was al bijna droog aan de lijn, want met die warme wind kan je er echt bijna naast staan en het er weer gelijk droog afhalen.
Ineke riep en liet me zien waar het water van de afvoer van de wasmachine naar toe liep. Gewoon naar buiten, niets op riolering etc. maar onder het grind door zag je verderop een plasje ontstaan en waar het het huis uitging zag je wat schuimbelletjes van de zeep. Toch bizar om te zien. Toen bestudeerde ik ook gelijk maar even de grote stenen plaat verderop rechts in de tuin die me intrigeerde, jawel een gigantische sceptic tank, door de "lucht" pijpen kwam inderdaad een bepaalde lucht, die ik niet verder behoef te beschrijven. Denk dat ze om de zoveel tijd "de wagen van Boldoot" laten komen om hem weer te legen. Ineke was driftig aan het dweilen met een gigantische mop met waterbassin. Ook iets voor onze kerk, wat een mooi ding. Past niet in mijn koffer. Ook de porch kreeg een veeg uit de pan, o nee, veeg met de mop en schoon was alles weer. Alles was ook al weer droog en ook dus het bed weer netjes opgemaakt met de fris gewassen lakens en slopen, schone handdoeken weer netjes opgehangen in badkamer. De volgende familie kan komen hoor. Even nog wat gegeten en daar was Willem, keurig op tijd. Even met hem een snelle inspectieronde door het huisje, mijn schulden afgedragen en op naar Flamingo Airport.
Waren lekker op tijd. Melden ons bij Divi-Divi loket waar nog niemand stond, maar na een kort ogenblik kwam er al iemand. We kregen onze boardingpassen en op naar de douane. Hoopte dat alles goed ging met de 6 "eiland" flesjes likeur die nog daarna door de scanner moest etc. We waren echt helemaal alleen met zijn tweeën bij het meisje en de scanmeneer. Dit was zooooo lekker rustig, ook zij waren heeeeel relaxed. Zelfs riem hoefde niet af, schoenen niet uit. Vroeg iets aan haar over onze flesjes, maar mochten we gewoon laten zitten.
O, I love Bonaire.
Opgelucht gingen we even zitten in de kleine vertrekhal met maar
1 gate(je). Zitten we goed vroeg Ineke, er is niks meer, dus zitten we goed. We zagen dat het taxfree winkeltje open was en wilden toch een fles van die Cadushi Rum kopen. Zo gezegd zo gedaan, de twee verkoopsters die lekker lui lagen te doen werden gestoord in hun middagroesje en eentje kwam om ons te helpen. Alleraardigste dame die zeer godsvrezend was. We kwamen over de kerk te praten en ze kende de gele kerk wel aan de Kaminda Djabou, ja zei ze, mooi gebouwtje. Haar moeder woonde vlak naast de Kadushi supermarkt en ik zei dat is maar 400 meter van onze kerk vandaan en dat er vorige week gastendienst was geweest die erg goed bezocht was. Ze zou haar moeder eropuit sturen om de kerk te bezoeken. Hebben aardige tijd met haar staan te praten, was zooooo rustig. Heerlijk. Ook over de misdaad die veelal vanaf Curacao naar Bonaire komt. Jammer. Afscheid genomen en Gods zegen haar toegewenst, die zij hartelijk retourneerde. Toen lekker nog een boek zitten lezen en nog ook verbinding kunnen maken met onze kerkdienstuitzending. Was na drieën dus na achten in Nederland en na wat heen en weer geapp, had ik uiteindelijk de juiste snaar, nee juiste site te pakken en zag onze pr. Folkertsma en Pr. Brew in Hoorn dienen. Kreeg geen geluid jammer genoeg en probeerde Amsterdam waar pr. Metsch en pr. Schonewille bezig waren. In Amsterdam waren ze met zijn achttienen telden we bij een shot, maar ook hier geen geluid. Kreeg nog wat aanwijzingen, maar denk dat de verbinding met airport wifi toch niet sterk genoeg was. Toen nog even Amersfoort geprobeerd en jawel, twee minuten live stream meegekregen met geluid en een priester die ik niet kende. Inmiddels was Hoorn uit de lucht en wij moesten zo het vliegtuig in, dus alles uitgezet en opgeruimd. De passagiers stroomden inmiddels al binnen. Alle 8 die in het vliegtuigje passen.
We hadden nu een sluwe tactiek besproken. Ik zou de twee handbagage koffers nemen en Ineke zou de plaats achter de piloot gelijk innemen. Dan konden we lekker alles vanachter zijn rug bekijken. Ging nog bijna mis. Van het gateje liepen we met zijn allen stukje over de startbaan naar het vliegtuig. Weer de PJ-SEA en de lange piloot die mij al gevlogen had van Aruba naar Curacao, toen we met zijn tweeën er maar in zaten.
Ik deed de koffers in de achterbak en Ineke wilde VOOR het vliegtuig langs de andere ingang achter de piloot innemen, maar werd door de piloot teruggefloten. Nooit VOOR een vliegtuig langs mevrouw, wel achterlangs.
Ineke deed alsnog haar taak, slalomde en bemachtigde de gewenste plek, nu ik nog de plek naast haar zien te krijgen. Had wel twee personen voor mij die ook aan Ineke's kant erin gingen. Eentje ging achter Ineke zitten en de man voor mij wilde naast Ineke op de nog enige lege plek aan deze kant zitten. Hij wist dat we bij elkaar hoorden en stond heel galant "zijn" plekje aan mij af, zodat ik naast Ineke kon gaan zitten. Hij liep terug naar de andere kant en stapte daar achterin op de enige nog open plek. Zodra we zaten, minuutje veiligheidscheck en hup gas, zo de startbaan op. Heb het gebeuren gefilmd, was leuk. Onderweg iets heel bijzonders. Hingen donkere wolken boven de zee en de piloot wees zijn rechterbuurman, nu geen mooi meisje maar een dubbelganger van de drummer van de Eagles, Don Henley, op iets dat rechts van hem gebeurde. Kon het op dat moment niet zien, even later wel. Vanuit de donkere wolk was een uitzakker, een trechter richting zee, een windhoos. Je zag vanuit de zee het water omhoog komen. De piloot, maakte een hele bocht om om de wolk heen te vliegen en ons allemaal een goede blik op dit weerfenomeen te kunnen laten zien.
Heel bijzonder om dat zo van redelijk dichtbij te kunnen meemaken.
In de verte zag je Curacao al aankomen en daar was het vliegveld al.
He, in plaats van de bocht naar links om te gaan landen, maakte hij een hele mooie bocht naar rechts en trok hem door tot een vol rondje en toen pas op de landingsbaan af. Rare manoeuvre, maar wat bleek? Voor ons landde net een Jumbojet van de KLM en wij er vlak achteraan de landingsbaan op, denk dat het leuk geworden is op de film. Nu wij maar snel naar de immigratie, anders krijg je er 400 voor je neus en duurt het een uur langer.
Busje kwam zo, busje kwam zo. Wij erin en gauw werden we daarna door de gangen geloodst zodat we eerder dan de horde van de KLM bij de immigratie waren. Gelukt. Geen koffers, alleen handbagage, dus zo naar de uitgang. Net nog een klein groepje van TUI voor ons die eerder geland waren, maar wij van Divi-divi mochten er langs lopen en waren zo buiten. Inmiddels Salma al geappt en ze kwam eraan. In de auto vertelde ze dat ze Divi-divi zag aankomen en ons de hele extra ronde zag vliegen en toen kwam de KLM opeens voorbij. Je staat ook echt dicht bij het hele gebeuren, ook al sta je buiten het vliegveld.
Op naar ons "huis" nu voor de komende drie weken, hoef niet meer naar de andere eilanden toe. Nu gaan we kleurtje kweken en zonnebaden en snorkelen.
Bagage uitgepakt en weer opgeruimd, Ineke heeft een lekkere uitsmijter gemaakt en ik heb namens de eilanden ook een condoleancekaart gestuurd naar de familie uit Den Helder die hun 17 jarige dochter vorige week hebben verloren en waarvan zaterdag de uitvaart is. Triest.
Denk dat we morgen maar eens een strandje moeten gaan opzoeken. Best zin in.
Tot morgen dan maar weer. Oogjes dicht en snaveltjes toe.