Leuke spulletjes voor Ineke en Aloë vera

Gisteravond laat hoorde ik Ineke plotseling roepen: de vuilnisman!
Kwam gelukkig net van een sanitaire stop en dacht, maar de vuilnisman komt toch donderdag?? Met perfect - onafgesproken - teamwork, pakte Ineke de sleutels van de poort en rende naar voren. Ik naar achteren om de bak te pakken en haar achterna. Hij was ons huis al voorbij en 30 meter verder stopte hij weer voor het volgende huis aan de overkant. Ik riep hen toe: Kan het nog?? Een van de mannen wenkte dat ik kon komen. Auto's stonden stil en ik kon er door laveren. Gaf de kliko en zei sorry, dacht dat jullie morgen kwamen. Door de auto's en het - denk ik - Papiaments antwoord begreep ik er niks van. Hij drie keer schudden en de bak was weer leeg en ik kon weer terug laverend tussen de auto's de oprit weer in.
Om met Brigadier Dog te spreken: Tsjoe Muskie. We waren net op tijd. Scheelt weer een hoop tuinafval. Volgende week toch maar eerder aan de weg zetten. Daarna nog even verder gelezen met de boekjes en naar bed. Vanmorgen kwart over acht opgestaan. Geen haast hadden we, we zouden tegen elven even op de koffie in het kledingzaakje van onze vriendin zijn. Dus krantje weer, boekje, ontbijtje. Toen naar Astrid. Leuk boetiekje met damesmode. Ineke ging lekker even in alle rust met As door de zaak en het e.e.a. passen. Er zat ook al iemand van het onderhoud van het pandje en ik heb lekker met hem zitten bomen gedurende de tijd dat Ineke nodig had om haar slag te slaan. We trokken ook nog andere klanten aan, dus gezellig druk. Na ruim anderhalf uur en meerder koffie en water vertrokken we weer. Nu naar onze norse vriendin bij de Aloë vera farm. Ze zat buiten te lunchen en wij het winkeltje in om naar de verpakking te kijken van wat wij hadden gekocht. Ja idd, stond ook 34USD op. Inmiddels was zij van haar lunch weggelopen en naar binnen gekomen en vroeg vriendelijk of ze ons kon helpen.
Dat kon ze. Ik moet eerlijk zeggen, ze had een andere uitstraling. We zeiden dat we niet begrepen dat op onze kassabon dit bedrag ineens niet terug te vinden was. Uitleg was simpel. Zij moet voor de administratie alles los ingeven in kassasysteem. Dus de potjes die wel perstwee verpakt zijn en een prijs hebben, staan dus gescheiden op de bon. Tot mijn schande merkte ik ook nu nog waar ik helemaal verkeerd was gegaan. De kassabon was in NAF en ik rekende af met creditcard in USD. Ook het gesprek wat ontspon was van een hele andere aard dan van een paar dagen geleden. Kortom, mijn excuus aan de 'oplichter' van de farm. Ze had toch gelijk. Ik moet luisteren.
Gerustgesteld gingen we weer terug. Onderweg nog even over het kledingwinkeltje gehad en waarom Ineke nou net niet ook dat andere truitje had genomen wat ik zo leuk vond. Wij dus weer terug naar het zaakje en ook dit truitje gekocht en weer even lekker zitten bijbabbelen. Was voor de rest nu niemand meer in de zaak. Uiteindelijk weer weggegaan en naar huis om alsnog te eten, was al ver na het middaguur. Toen heerlijk Dan Brown uitgelezen. Vond het een goed boek. Jammer dat het uit is. Nog beiden even lekker in de tuin zitten zonnen en straks lekker kliekje macaroni.
Morgen overdag niets op programma nog, wel in de avond zijn we uitgenodigd bij de diaken en zijn vrouw om te eten. Ik ga dan ook met hem een beetje de dienst samen voorbereiden voor zondag. Als wij weer weg gaan, mag hij voor twee weken daaropvolgend de dienst houden. Over precies twee weken gaan we al weer naar huis. Zijn net over de helft. Tempus Fugit. Tot morgen.