Eindelijk zon, maar wel een "mud slide"

Niet te geloven. Vanmorgen om 6 uur wakker gemaakt door de zon. Voelde en zag hem schijnen door het gordijntje. Gelijk uit bed gestapt, deur opengegooid - was nog wel wat fris - en foto's gemaakt van het Wood Lake, nu in de zon. Wat ziet de wereld er toch anders uit dan. Heerlijk.
We zijn beiden gelijk maar opgebleven want we wilden een beetje vroeg weg, want als alles zo zou lopen, zouden we vandaag weer een uur tijd verlies lijden door de tijdzone die weer van Pacific Standard Time naar Mountain Standard Time zou veranderen als we zouden aankomen waar we wilden eindigen.
Had me gisteren vergist, Had nog wel wat in gedachten voor vandaag: of eindigen in Radium Hot Springs of in Golden wat ongeveer 100 km terug is.
Toen Ineke het ontbijt maakte, maakte ik een leuke foto van een (groot) roodborstje wat ook net met het ontbijt regelen in de weer was. Lekkere worm in zijn mond. Mooi plaatje al zeg ik het zelf. Lekker inzoomen, je hoeft niet zo dichtbij te zijn. Alleen lastig als ze huppen, zijn ze uit beeld en .... waar is tie dan??
Uiteindelijk om kwart voor acht gaan rijden. Heerlijk in de zon en wat was de route weer mooi. Ineke wordt gek van me. Voor mij erg frusterend als ik een foto zie en die niet kan maken omdat ik rijd en dan aan Ineke moet zeggen wat ik bedoel. Gelukkig schiet Ineke genoeg plaatjes, zodat er best een hele hoop van te gebruiken zijn. Drink and Drive mag niet, maar foto's maken en rijden gaat ook niet. Het is of het een of het ander. Tja, dan maar zo. Maar gaat goed hoor. Geen probleem. Wel een paar keer gestopt om toch ook de plaatjes te maken die ik wilde, maar wel erg lastig om net als het mooi is, is er geen parkeerplek en dan vaak een stuk(je) teruglopen. Dat is wel jammer, het is zooooo mooooooiiii, dat ze voor mij veel te weinig photo/view points hebben gemaakt. Ook even een stop gemaakt bij "The Last Spike". Hier kwamen de spoorrails op 7 November 1885 van Oost en West samen in Craigellachie. (Ruim 3000 Miles aan rails.) De directeur van de CPR, Sir Donald Smith sloeg hier de laatste nagel in de biels en verbond de Oost met de Westkust.
Na Salmon Arms en voor Revelstoke werden we stilgezet. Een vriendelijke meneer zei dat er een "mudslide" (een modderlawine) was geweest en dat de weg wel weer open zou gaan maar pas om 12 uur. We konden wel doorrijden en achter aan sluiten. Toen maar eerst van de nood een deugd gemaakt en weer de auto volgetankt, was nog half vol, maar toch. Hier wel gelijk een (Canadese) Airmiles pas genomen, ging soepel en de eerste bonuspunten waren binnen. Ineke wat brood ontdooit voor het middageten en toch richting Revelstoke gereden.
Was wel leuk om mee te maken. Aansluiten in de rij, inmiddels drie rijen dik. Mensen op de straat aan het skateboarden en ik wat mooie plaatjes maken.
Duurde eigenlijk heel kort voor we weer konden rijden. Wij dachten nu zien we wel wat he, maar nee niks hoor. Meer dan 30 kilometer verder pas moesten we weer stoppen en begrepen toen pas dat we nu pas de modderlawine bijna bereikt hadden. Tijdje gewacht en uiteindelijk was onze kant aan de beurt.
We kwamen na vele kilometers pas aan bij het stuk wat inmiddels al opgeruimd was en veel water/modder nog te zien was.
Had erger verwacht, maar het bleek later dat de weg anderhalve dag was afgesloten geweest. Spraken later wat oudere Nederlandse dames die een dag langer op hun camping waren blijven staan hierdoor en een dag achter liepen met hun reisschema.
Toen wij door mochten rijden zijn we pas na (schatten we) zo'n 7/8 kilometer gaan kijken hoe lang de file aan de andere kant was. Hij begon op onze teller bij 23 plus de 7/8 was dus meer als 30 kilometer. Heb nog NOOIT zoveel trucks achter elkaar gezien. Dit is inderdaad een doorgaande HWY (1) en omrijden kost vaak nog langer voor die jongens. Trouwens voor ons ook.
Al met al was het wel leuk, maar je schoot natuurlijk niet op, dus we besloten maar om in Golden te overnachten. Hadden we 4 jaar geleden ook al 2x gedaan en was toen goed bevallen.
Wist de naam niet meer van de campground, maar hoopte dat als ik hem hoorde of zag dat er een belletje ging rinkelen. Bij het Visitor's Centre maar even nagevraagd. Dacht inderdaad dat het Golden Municipality Campground was. Een goede en makkelijke uitleg met de nodige kant en klare papiertjes dirigeerden ons naar de campground. Nou hier waren we zeker niet geweest. Maar ja, toch een beetje beurs van al dat gedram waren we blij dat we een plekje hadden. Full Hook-up bestond hier uit alleen stroom. Geen WC lozing en geen water. Ook nog aan een straatweg. Zag er niet uit.
Eerst maar wat inkopen gedaan, wat is hier toch alles duur zeg. Melk 2 liter voor CAD 3,40, 12 eieren voor CAD 5,19 en Yoghurt voor CAD 3,99 om maar wat te noemen.Toen terug naar de "campground" , nou ja, zeg maar grasstrook langs de weg.
Stroom aangesloten en internet hadden ze ook, als hij het niet deed, omdat je te ver van de mast zat, moest je maar onder het afdakje gaan zitten bij de receptie, daar was het signaal sterk genoeg.
Nou geprobeerd, inderdaad, signaal te zwak. Had geen zin om bij de receptie buiten te zitten typen.
We keken elkaar aan, hadden op de plattegrond inmiddels de andere campground gevonden. Ja toen wist ik het weer, de "Whispering Spruce".
Losgekoppeld en proberen of eventueel daar dan nog plek was.
Binnen vijf minuten waren we er. Ja dat kwam bekend voor. Wegen zijn veranderd en verbeterd, maar camping herkenden we.
Leuk plekje naast een gezellig Duits echtpaar die - als ik dit aan het schrijven ben - lekker aan hun kampvuurtje zitten. Ramen dicht anders komt de rook naar binnen. Ineke is inmiddels klaar met de macaroni, dus we gaan lekker eten. Straks even de route bepalen voor morgen, denk dat we iets andere richting op gaan. Tot dan.