Playa Grandi en Forti en Lagun

Vanmorgen keek ik vroeg op mijn telefoon om 07.00 en was gelijk klaarwakker. Onheilstijding, Heide een Duitse zuster die al 30 jaar in onze gemeente Hoorn komt op feestdagen of haar vakantie's in Nederland is om 09.30 uur lokale tijd daar in Duitsland heengegaan. Was al tijdje ernstig ziek en enkele weken geleden was ze nog in Hoorn, waar ik haar net had gemist. Ineke had nog wel met haar gesproken, dus was de laatste keer, maar ik moest in Zaandam dienen en kwam dus wat later terug. We vinden het erg dat we a.s. zaterdag als de troostdienst is niet er heen kunnen gaan. Sturen wel kaart via Kaart2Go. Maar dus gelijk opgestaan en maar de krant gaan lezen. Ineke volgde en ging wat onkruid wieden.
We wilden vandaag naar Westpunt, bij Jaanchie's even wat eten en dan naar de schildpadden. Dit is het verste punt naar het westen op het eiland, zo'n kleine 50 km. Eerst nog koffie ook thuis gedronken en zo rond kwart voor elf gingen we weg. Wilde wat olie kopen voor de auto, maar bij het oliepeil checken bleek alles nog in orde te zijn.
Stralende dag en lekker met de raampjes open, niet bij de bestuurder, die doet het niet meer, reden we naar het westen.
Reden bij Jaanchie's langs, he, alles gesloten, dan maar gelijk door naar de schildpadden.
Wat was daar aan de hand?? Bijna geen plekje kunnen vinden. Normaal - de keren dat wij er kwamen, bijna GEEN auto - is het hier nooit zo druk. Het is al niet zo groot daar. Bij de visafslag veel mensen om te zien hoe een tonijn vakkundig werd geslacht. Nee dat is oneerbiedig, in mootjes werd gehakt, klinkt nobeler. Veel mensen in 't water ook. Twee grote pelikanen hielden de wacht en vingen elk stukje op wat de 'visfileerder' hen gunde. De houten pier al oplopend zagen we genoeg snorkelaars al snorkelend om de zeeschildpadden heen cirkelen die ook op eventuele visrestjes afkomen.
Eerst even zo van boven wat bekeken, maar ik wilde er tussen zwemmen en we zochten een koel plekje in de schaduw bij een boom.
Snel de snorkel en camera in gereedheid gebracht en hup ik mocht als eerste het water in en Ineke paste op de spulletjes. Nou dat was echt een super belevenis. Van kleine tot heeele grote zeeschildpadden zwommen er rond en was fantastisch om ze te kunnen filmen van zo dichtbij. Ook ietsje verder van de kust - niet zo heel ver hoor - grote scholen met wel duizenden vissen die heel mooi plaats maakten als een schildpad door ze heen zwom en dat was een ontzettend fraai gezicht. Hoop dat alle beelden en wat onderwaterfoto's goed gelukt zijn. Ik had even genoeg 'footage' en nu was het Ineke's beurt en mocht ik oppassen. Ook zij kwam enthousiast terug met wat zij had gezien en ik ging met twee fototoestellen (1 toestel en 1 telefoon) en mijn onderwatercamera die natuurlijk ook boven water beelden maakt weer richting de visfileerder. Knap werk hoor. Schubben eraf schrapen, binnenboel eruit in emmertje, paar incisies en een klap en de kop was weg en toen, klap, klap, klap de tonijn was in mootjes.
Ben toen daarna weer gaan snorkelen en weer was het feest.
Zoooo leuk tussen die schildpadden. Inmiddels wel wat hongerig en terug bij Ineke, besloten we om verder te rijden naar Playa Lagun, om daar bij de leguanen wat te eten. Zo gezegd, zo gedaan. Van het strand toch nog even bij Jaanchie's langs en ja hoor die was weer open. Beredruk met auto's, nee hoor, volgende keer maar weer en omgekeerd en richting Lagun. Na vijfhonderd meter echter ook een leuk restaurantje waar je een fantastisch uitzicht over de baai hebt. Deze plek heet Playa Forti. Laten we hier maar even wat eten, kunnen we wat mooie beelden maken. Nou die zijn gelukt. Ook leuk was dat we de vissersvrouw van twee jaar geleden ook weer tegenkwamen. Ik herkende haar en zij ons ook toen we haar vertelden waar wij haar voor het eerst ontmoet hadden. Zij deed de bediening. Leuk weerzien. Ze ried of raadde Ineke een lekkere schotel aan en ik nam - hoe kom je erop he - een Hawaii burger met friet. Ach ja, heb nooit beweerd dat ik origineel was. Had trek. Honger mag ik niet zeggen van Ineke. Het smaakte heerlijk en bij dit restaurantje is ook het 'springpunt'. Echte waaghalzen oftewel 'Daredevils' kunnen hier vanaf de hoek van het restaurant de diepte in springen. Nou mij niet gezien. Kwam een jongeman aan en voor ik mijn camera kon pakken, was hij al in de diepte verdwenen. Jammer. Nog een tijdje gezeten en toen weer afscheid genomen met een paar zoenen van de vissersvrouw. Tot de volgende keer. Kwamen wat jonge dames net langs lopen op moment dat wij weggingen en liepen naar het springpunt. Voor ik de camera aan had, lag de eerste al weer beneden in het water. Ik was op tijd voor de tweede en maakte een foto toen zij klaar stond. Niet onaardig beeld trouwens met de volle billen met een veter er tussen, maar springen ho maar. Ze durfde niet. Tijdje zo blijven staan, ik ook, wel met wat tegenlicht, maar gaf niet. Nee toch niet springen. Wij weg. De dame uit het water was inmiddels weer boven en ik vroeg, ga je weer springen dan maak ik even een foto. Is goed, misschien springt mijn vriendin dan wel mee. Nou nee hoor, zij ging weer wel, ik mijn foto en ook de vriendin stond en.... nee toch maar niet. Groot gelijk hoor meid. Ik zou het ook niet doen. Toen gingen we echt weg, op weg naar Playa Lagun. Weer lekker langzaam teruggereden, kan niet anders, auto gaat niet sneller, haha. Af en toe wel hoor, bergaf. Ach we hebben geen haast.
Bij Lagun mooi plekje gevonden wat net vrij kwam en dit is een heel mooi baaitje. Vanaf het strand dan zo'n dertig treden omhoog naar het restaurant en appartementencomplex en vandaar een fraai uitzicht over de baai en daar zitten de leguanen. Verhip, er zaten er al een paar die gevoerd werden door vier jonge meiden die we ook op Cas Abao al hadden gezien. Ja ik vergeet niet gauw een badpak, sorry gezicht. Of moet ik die zin maar weghalen. (#Metoo) Rustig maar, ze hadden mijn kleindochters kunnen zijn. Vrolijke meiden zijn het die best wel bang voor de beestjes waren. Leuk om te zien. Ze voerden ze stukjes sinaasappel en de leguanen kwamen ook op hun schoot af en toe tot grote hilariteit van de anderen. Ook Ineke en ik even op de foto ermee en toen nog even lekker wat gedronken met fraai uitzicht over het baaitje. Ineke een heerlijke kokos/ananas smoothie en ik een Icetea Peach. Heerlijk zo in de wind met mooi uitzicht. Dan toch maar weer terug. Cameraatje was inmiddels leeg, maar gelukkig had ik de Powerbank mee en kon ik hem op/bijladen. Wilden nog wat filmen als we over de Julianabrig reden met een cruiseschip aangemeerd. Was nog een stukje rijden dus kon genoeg laden ervoor. Vlakbij de brug heeft Ineke de camera ter hand genomen en GOED vasthoudend alles zo een beetje gefilmd. Camera stuitert zo uit de handen en is tie weg en kapot en hebben we niks. Ging goed hoor, is Ineke wel toevertrouwd.
Alleen de brug op ging moeilijk, was druk en bijna vanuit stilstaand de hoogte in ging moeilijk. Kwam wel goed uit want met nog geen 30 km per uur kon Ineke trouwens dan wel alles rustig filmen. Eenmaal op het hoogste punt ging het weer goed en sneller naar beneden. Thuisgekomen ook de twee mooie stenen uit de auto gehaald. Die hadden we meegenomen van het strand bij de schildpadden en pasten wel in onze watertas (tas met waterflessen voor de dorst) Konden we ze weer mooi aanschuiven aan de sierborder rond de tuin.
Nog even lekker in de ondergaande avondzon gezeten en toen heeft Ineke het kliekje nasi opgewarmd. Ook de koffie is inmiddels al weer opgedronken. Morgen waarschijnlijk weer Cas Abao, nu MET waterdicht cameraomhulsel, zodat ik ook de mooie visjes daar kan filmen en vastleggen. Gaat het nog een beetje mijnheer Dröge. Best vermoeiend vakantie. Tot morgen.