Dagje Bonaire en Playa Porto Marie

Het is donderdag 5 maart. Vandaag lekker een stranddagje gehad. Kom ik zo wel op. eerst maar de maandag beschrijven. Eigenlijk een rustige dag gehad. Zondag na de rondrit en de jetlag, was het vermoeiend genoeg geweest en omdat we dinsdag al weer een drukke dag voor de boeg hadden is er maandag niet veel gedaan. Viola had lekker burrito’s gemaakt en die smaakten heerlijk, uit de oven.

Beetje vroeg naar bed gegaan allemaal, want om half zes ging de wekker al.

We wilden om half zeven gaan rijden naar het vliegveld. Dat lukte, en na de auto geparkeerd te hebben, stonden we tegen zeven uur bij de DiviDiviAir incheckbalie. Natuurlijk weinig baggage bij ons, was maar een dagje op en neer.

Na te hebben ingecheckt door naar de douane, beetje raar was dat.

Ze konden mij niet vinden dat ik de laatste keer vanaf Bonaire weer het eiland was binnengekomen. Moest het vluchtnummer van 30 januari nog reproduceren en er werd verder gevraagd hoe ik dan was binnengekomen, via de e-gate en of ik wel het formulier had ingevuld. Beetje raar alles.

We gaven Ineke haar paspoort en toen konden ze haar wel vinden in de vlucht van 30 januari en was mijn leed gelukkig gauw geleden. Bijzonder. Nog lekker even koffie gedronken en op naar de gate. Mochten over het tarmac lopen naar het vliegtuigje. Arjan kon voorin bij de piloot zitten, Ineke voor mij en Viola naast mij achterin.

Zoooo leuk in zo’n klein ding vliegen. Wel erg lawaaig en onderweg wel veel wolkjes die als plukjes watten onder ons door schoten. Na 25 minuten landden we al weer op Bonaire.

Flamengo Airport. Familie Bor stond ons al op te wachten en vreesden al dat we niet in het vliegtuig zaten want de Marechaussee zat op zijn praatstoel en hield ons aan de praat. Maar toen verschenen we eindelijk om de hoek. Zijn natuurlijk maar 8 passagiers. Rest van het vliegveldje was leeg en lekker rustig. Het vliegtuig ging trouwens alleen maar met baggage terug en geen passagiers. Wij waren nog bij de douane toen hij al weer vertrok.

Zijn gelijk toen doorgereden naar de zoutvlaktes en de slavenhuisjes. Was het dichtste bij. Heerlijk mooi weer natuurlijk en mooie beelden kunnen schieten. Waren wel veel busjes met excursies ook onderweg, dus af en toe even kijken hoe je de foto’s moet schieten. Toen weer op naar Sorobon, het surfstrandje. John, de broeder uit de kerk op Bonaire, werkt daar als reparateur van surfboarden en beschildert/paintbrushed ze ook. Vakwerk. Hij was er, en even een praatje mee gemaakt. Toen op naar de koffie en gebak.

Lekker zitten bijpraten aan het strand en in de heerlijke wind en daarna doorgereden naar de kerk.

Korte rondleiding door het inmiddels al aardig opgeknapte gebouw. John had al de hele binnenkant van de kerk geschilderd en ook een gedeelte van de porch was al gedaan. Ook inmiddels een airco in de keuken van de kerk opgehangen, want als de stamapostel 26 juni komt is dat dan de consistorie. De stamapostel en zijn begeleiders passen niet in het kleine consistorietje wat nu wordt gebruikt. Kortom, best wel lekker voor de gemeenschap als er hoog bezoek komt. Wordt de boel weer eens opgekalefaterd. Kerk staat nog niet zo lang maar heeft veel te verduren door de bouwstijl op de ondergrond van het eiland. Beweging in de grond zorgt voor aardige scheurtjes in de wanden en vloeren.

Daarna heerlijk even broodje gegeten met zijn allen en toen hup, het tweede gedeelte van het eiland bezichtigen. Hele mooie rit langs de kust en gestopt bij de “1000 steps”. Dit is een trap die naar het strand leidt en heeft 75 treden.

Er wordt hier op het eiland heel veel gedoken en als de duikers met hun zware luchtflessen en de gewichten weer naar boven moeten lopen, voelt het als 1000 treden. Vandaar de naam. Bij de afdaling heb je een fantastisch gezicht over de baai en er lag een mooi schip dat het plaatje eigenlijk nog completer maakte.

Ook wij waren nadat we weer naar boven waren geklommen best wel even buiten adem. Poeh zeg.

Op naar de flamingo’s aan de rand van het natuurpark. Jawel, we zagen er genoeg, meer dan op Curacao. Mooi ritje weer langs het binnenmeer.

Uiteindelijk de auto geparkeerd in Kralendijk, de hoofstad en heerlijk gelopen langs de boulevard. Lekker ijsje gegeten en alvast een tafeltje voor straks besteld om met zijn allen pizza te eten, voordat we weer afgezet werden voor onze terugvlucht.

We moesten om 19.00 uur weer op het vliegveld zijn voor onze vlucht van 20.15 uur.

Nadat alles was opgesmikkeld nog even kort terug naar de kerk voor “een kopjen kofjen en een koekjen” (voor de oudere lezers, red.) en toen naar ons vliegtuigje.  Kort ritje er naar toe. Hartelijk afscheid genomen en over twee weken halen wij hen op voor een paar dagen hier op Curacao te zijn. Op naar de DiviDiviAir incheckbalie weer.  Er gebeurde voor mij toen iets bijzonders.

Had de paspoorten gegeven aan de “incheckmeneeeerrrr” en keek opzij naar de TUI balie. He, die man ken ik. Kon hem gelijk plaatsen, hij mij niet. Ik stak mijn hand uit, hij kende mij wel, maar ja, wie was ik ook al weer. Ik zei: “ Lloyds, Marcel, Teus.” Ja, daar was de herkenning. Maar mijn naam was even weg nog. Ik zei: “Leo Dirven” Ja hoor, het kwartje viel. Het was Loek Maartens, een programmeur/leverancier van o.a. boekhoud- en betaalprogramma’s waar wij bij Lloyds Bank veel gebruik van hebben gemaakt. Hij had een eenmanszaak “Veracity” (zijn vrouw heette Vera) en kon voor ons een beetje op maat gemaakte programma’s leveren.

We hebben hem toch teveel betaald denk ik. :-) :-)

Hij woonde namelijk al sinds 8 jaar op Bonaire en bracht nu zijn vrouw weg die met TUI even naar Nederland vloog. Nog even kort wat heen en weer gesproken en ik zei dat ik de groeten aan mijn oud-collega’s zou doen van hem als ik ze weer sprak. We kregen altijd mooie kerstpakketten / wijn van hem. Erg leuke ontmoeting.

Was erg druk op het vliegveld. TUI en de KLM vlogen beiden terug naar Nederland, dus genoeg passagiers in het kleine vertrekhalletje. Onze vlucht ging weer op tijd en hadden nu een iets groter vliegtuigje waar er 20 in kunnen. Was niet vol. Na kleine 20 minuten landden we al weer op Hato. Erg rustig. Geen andere vliegtuigen dus konden rustig door de E-gate. Nou had toch wel wat voeten in de aarde, systeem werkte niet helemaal zoals het moest en de douanier had wel wat moeite om het weer in de lucht te krijgen. Uiteindelijk gelukt en op naar de auto en naar huis. Was heerlijke maar vermoeiende dag geweest.

Nog even zitten en toen hup naar bed. Allemaal moe.

Woensdag heerlijk rustig aan gedaan. Laat ontbijt, koffie, daarna in de middag even wat boodschappen gehaald. Bij Van Den Tweel maar, want bij ANG 50,00 uitgave in de winkel krijg je zo’n hele leuke kleurrijke boodschappentas. Nou daar zitten we zo op. Had nu WEL de vouchers bij de luchthaven hiervoor mee genomen. Was ik eerst vergeten toen we de eerste keer van Bonaire kwamen. Zonder zo’n coupon/voucher krijg je de tas niet. Morgen maar weer terug voor nog een tas. Kijken hoever we komen. Daarna in de middag lekker spelletjes gedaan. Gezellig. Ineke heeft lekker een sperziebonenschotel gemaakt en na nog wat spelletjes maar weer naar bed.

Vandaag dus een stranddag. Vroeg op weg, op naar Playa Porto Marie. Dik half uur rijden, maar wel een gezellig strand. Ze hebben daar nu grote hangbuikzwijnen. Ik ben niet zo gecharmeerd van dat vee op het strand. Maar het schijnt dus “trendy” te zijn. Je ziet veel dametjes naast die dikke zeugen gaan liggen op het strand voor een leuk kiekje. Zal wel. Beesten snuffelen met hun grote neus in menige tas op zoek naar eten en gezien hun omvang komen ze dus niets tekort. Heerlijk gesnorkeld, wat onderwaterfilmpjes gemaakt, moet maar eens kijken of dat wat geworden is. Even na twee uur was het genoeg en gingen we

richting “de Buurvrouw” voor onze late lunch.

Weer heerlijk gegeten daar en op naar huis. Na een heerlijke douche nog zitten lezen en spelletjes doen en is de dag al weer voorbij.

Bijzondere dag ook geweest. Vandaag was namelijk de uitvaart van onze broeder Theo Roolvink in Nederland. Kregen bijna live al diverse fotootjes binnen van de uitvaart terwijl we op het strand lagen. In gedachten waren we er wel bij, maar wel het gevoel van “jammer, we hadden er wel echt bij willen zijn” overheerste bij ons allemaal. Ja, dat ging dus niet. We zullen hem erg missen!

Morgen ook nog de uitvaart van de moeder van onze zuster Karin Sanberg en dan moet het maar weer even genoeg zijn geweest met al de uitvaarten.

Morgen naast boodschappen doen even naar Blue Curacao en Willemstad in. Leuk.

Tijd gaat erg snel. Over drie weken gaan we al weer naar huis.

Het is echt ” Time flies when you’r having fun”

Tot de volgende update.