Opziener dient hier, Theo Roolvink heengegaan en t

Het is zondagavond 1 maart. Drukke en bewogen dagen gehad.

Het begon woensdag, op tijd naar Jurgen en Brigitte onze Duitse geloofsgenoten en we gingen met hun naar Sheta Boka NP. Precies om half tien stonden we voor de deur van het Kontiki Van der Valk Beach resort en zij kwamen net naar buiten aanlopen. Perfecte timing.

Het is best wel een stukje rijden voor Curacaosche begrippen dus tegen half elf kwamen we bij het nationale park aan. In dit park kun je op diverse plaatsen de mooie en ruwe vulkanische kust bekijken met de wilde golfslag. Ook een grot en een “natural bridge” zijn te bewonderen. Kortom genoeg te zien.

Als eerste naar de Boka Pistol, een waterspuwende inham die door de kracht van het inkomende water een waterfontein de lucht in spuit. Erg indrukwekkend.

Op naar de grot, weer stukje rijden over de hotseknots vulkanische bodem met genoeg kuilen om goede schade te rijden, dus voorzichtheid echt geboden. Wel spannend.

In de grot waar de zee letterlijk naar binnen golft hadden ze een nieuwe bodem gemaakt en een stevigere constructie dan ik me kon herinneren van de laatste keer en ik was weer te onvoorzichtig zodat een grotere binnenstromende golf voor erg natte voeten zorgde. Met dit weer niet echt een probleem. Vanaf de grot besloten we een stuk langs de kust te lopen naar de volgende inham. Goed te doen, wind in de rug en zon brandend op het bolletje. Jurgen had verstandig een bootspetje mee en Brigitte een bandana van de IJT 2019 uit Dusseldorf en wij natuurlijk weer niets. Nou die zon hamert er wel op hoor. Maar “gehard” als wij zijn, gewoon doorgegaan. Merkte het aan het einde van de dag wel. Niet verbrand of zo, maar zonnesteek kan je het (nog) niet noemen, maar je hoofd gloeit wel hoor.

Maar af en toe beetje water uit flesje en ging wel . Toen stuk weer terug gelopen, was heerlijk om te doen. Als die wind soms even weg valt, merk je pas echt hoe heet het is. Na dit mooie tourtje, doorgereden naar Westpunt naar de zeeschildpadden. Was weer leuk om te zien. Werden nu niet gevoerd. Toen door naar Playa Lagun, om de leguanen te zien. Nou meer als een verdwaalde ver weg in de bomen was er niet te zien. Jammer. Daarna op naar de flamingo’s, nou die waren zelf ook nog steeds op vakantie en weer niks gezien. Inmiddels was het al goed in de middag en besloten we om bij “de Buurvrouw” weer te gaan eten. Het was ook dit keer weer heerlijk. Na goed gegeten te hebben richting hun resort om ze weer af te zetten. Ze hadden een fijne dag beleefd en we zouden ze zaterdag weer zien bij de dienst om 20.00 uur.

Donderdag was Ineke aan de beurt om haar nagels te laten manicuren en tenen te laten pedicuren. Genoeg gedaan in de tuin om haar nagels verdiend genoeg, weer mooi te laten maken. Op naar Jan Thiel Beach. Waren daar om elf uur. De dames/meisjes waren allen bezet en Ineke kon pas om 13.00 uur terecht. Omdat ik die middag toch al lang daar moest zitten, toch maar even terug naar huis gereden, is niet zo ver. Klokslag 13.00 weer present en Ineke mocht aanschuiven. Ik had een boek mee en met een blikje cola lekker een hangplek/stoel op gezocht in de schaduw op hoorafstand van Ineke. Had van Doris weer een Lars Keppler meegekregen en dat las weer heerlijk weg. Na ruim twee uur was Ineke klaar en zag het er weer picobello uit. Lekker.

Daarna gewoon naar huis en verder gelezen. Besloten om uit eten te gaan.

Gingen naar de Curacaosche Beer Brewery. Nou daar hoef je niet meer naar toe te gaan. Was inmiddels niet meer in Nederlandse handen. De vergunning van de Nederlandse eigenaar bleek te zijn ingetrokken en nu was een Columbiaan de eigenaar en heette nu Montana Brewery en we waren de enige gasten. Colombiaan moest denk ik ook zijn zwarte geld kwijt. (sorry, vooroordeel)

Ja, na het eten wisten we ook waarom we de enige waren. Zo goed als het eerst was en wij ons konden herinneren, gaat het nooit weer worden.

We waren er om 18.20 uur.

Bestelden de hamburger met de lekkere friet zoals vaker daar gegeten.

Let wel: we waren de enige!! Om echt 18.47 uur komt de dame ons vertellen dat er wat problemen in de keuken waren en ons eten er over 3 minuten zou zijn.

We zeiden al, zeker de stroomrekening niet betaald of het vlees is nog niet ontdooid. Uiteindelijk om 19.15 uur komt pas onze bestelling.

Broodje was niet lekker, bovenkant maar laten liggen, Hamburgervlees zelf ging en patat niet om over naar huis te schrijven. Maar jullie weten het nu wel.

Waren snel klaar en hup afrekenen. Ineke had wel een treetje proefbiertjes ook genomen, die daar nog steeds worden gebrouwen. Een blond, een white, een red en een API, alhoewel ik die laatste niet zo kan plaatsen.

Bier was volgens Ineke goed. Geloof het graag, lust het niet.

Wilde pinnen.

Heeft u het niet contant, ja, maar ik wil pinnen. Kost 2 gulden extra.

Had geen eens zin om er tegen in te gaan. Zie dat maar als je fooitje. Wat een ballentent geworden zeg. Hoop dat Columbia verliest met het WK voetbal, of dat ze zich niet plaatsen.

Vrijdag alvast wat boodschappen ingekocht voor zaterdag/weekend als Arjan en Viola komen. Alvast voor bloemen voor de ontslapenendienst van zaterdagavond gekeken, maar kopen ze wel heel vroeg morgen op de dag zelf.

Paar winkels afgereden en vonden het toen welletjes. Hadden wat kleine spulletjes gekocht om o.a. nieuwe afdekplaatjes op de stopcontacten te zetten, kosten maar een gulden per stuk en zien er beter uit dan de kapotte dingen die er nu opzitten. Ook nog een paar keukenkastplankhoudertjes gekocht (3x woordwaarde) om een extra plank te kunnen dragen in een keukenkastje, dus knapt weer leuk op.

Zaterdag, vroeg op, bloemen halen. Lukte om verse rozen te kopen die nog in de verpakking in de dozen zat. Erg behulpzame uitpakster deed haar uiterste best om ons te helpen. Moest nog gelabeld zelfs ook worden. Ze deed erg veel moeite. Hartelijk dank. Masha Danki.

Waren lekker vroeg weer terug. Ineke ging bloemstukjes maken en ik voorbereiden om mee te dienen.

Arjan liet weten op tijd te vertrekken. Bleek toch opeens vertraging te hebben. Problemen in het vrachtruim. Wat daarvan waar is, weet je toch nooit. Lees het boek Air Babylon maar.

Tjee wat nu, bleek toch wel veel vertraging te worden. Wat is wijsheid.

Had juist de dienst verschoven naar een uur later om Arjan op te kunnen halen maar met vertraging zouden we weer beter WEL om 19.00 uur kunnen beginnen.

Nou eerst de opziener maar ge-appt, wil je de tijd verschuiven? Gelijk ook maar de Duitse familie voorgegloeid en Doris en Mario dat ze ook Cher moesten laten weten dat het eventueel toch 19.00 werd. Zij zou immers wat te eten maken voor ons.

Na een tijdje antwoord van de opziener. Ja, doe maar. Gelijk weer aan iederen het doorgegeven. It giet oan!! 19.00 uur!

Best hectisch allemaal voor een vakantiedagje.

We besloten toch maar ook nog Ineke’s huisslaatje te maken. JustinKees.

Ja alle ingrediënten aanwezig, maar geen Hemaworst. Die zou Arjan meenemen.

Ik op pad om maar de Unox versie te halen bij Vreugdenhil om de hoek.

Geen worst. Twee zaken verder, beide geen worsten.

Dan toch maar weer naar Centrum, wat dus niet in het centrum ligt, maar die het wel moet hebben. Nou rond die tijd van de dag (middaguur) en van de maand (salarisdag) een heeeele slechte keuze.

Na bijna twee uur kwam ik afgepeigerd met twee Gwoon worsten terug. Unox niet voorradig. Zwan niet lekker, dan maar een Deen huismerk.

Ineke heeft heel veel voorbereid. Mooie bloemstukjes gemaakt. Slaatje ook nog en nog wat, wat me even niet te binnen schiet. Maar om 18.15 was ze klaar en gedoucht. Iedereen kan komen.

Nou ze kwamen eigenlijk allemaal gelijk aan. De opziener en Cher en haar dochtertje waren met Mario en Doris meegereden en de Duitsers kwamen gelijktijdig aan. Kwam ook nog een jonge marinier, hier op oefening, (een broeder uit Eindhoven) dus werd nog gezellig vol.

Opziener heeft hele fijne dienst gehouden, ik mocht op zijn verzoek in het Duits meedienen en even na achten was de dienst afgelopen.

Het was mede een bewogen dienst ook geworden om dat juist op die schrikkeldag onze Theo Roolvink uit onze gemeente Hoorn om 17.50 uur lokale tijd, hier 12.50 uur, was heengegaan. Ook een moeder van een zusje uit onze gemeente ook heengegaan, dus genoeg beweging aan gene zijde. Hoop app heen en weer verkeer. Even je hoofd erbij houden en nu veilig Arjan en Viola halen.

Ging eigenlijk perfect. Ik reed weg om 20.10 uur, parkeerde de auto op de parking bij Hato om 20.33 uur en liep naar de Arrivals hal, korte wandeling, en er stond dat de KL733 om 20.35 was geland. Nog geen klein kwartiertje later Viola als eerste, ze zag me niet, Arjan wel, kwamen ze naar buiten. Had nog wel zo een mooi “Welkom Fam. De Rek” bordje gemaakt.!! Snel naar huis terug. Naar het eten en de gezelligheid. Nog heerlijk mee kunnen eten en nog een fijn samenzijn zo met zijn allen gehad. Cher had Nasi Goreng gemaakt met satestokjes en ook Ineke’s slaatje was goed van gegeten. Maar nog genoeg voor ons over.

Uiteindelijk ging ieder weer zijns weegs en bleven wij vieren vermoeid achter.

Arjan en Viola van wel een hele lange dag en wij van alle emoties en voorbereidingen.

Tegen twaalven vielen de luikjes bij de familie De Rek dicht en ook wij zijn na wat te hebben opgeruimd naar bed gegaan.

Toch maar om vijf uur in de morgen, weliswaar in bed nu, naar de dienst in Hoorn gekeken. Ze hadden (Ellen begreep ik) een mooie witte roos op Theo zijn plek in de kerk gelegd, die eigenlijk nog geen zestien uur daarvoor was heengegaan. Tijdens de dienst zoemde Martin ook even in op de roos en dan gaat er best wel wat door je heen, dat je opens zo iemand nu maar even niet meer ziet.

Wachten tot de Heer ons komt halen op een wederzien.

Na de dienst nog even trachten te slapen maar lukte niet meer.

Wat liggen woelen en vroeg opgestaan, Viola was al wakker en had gedoucht.

Ja, wij hebben wel gisteren dienst gehad, maar stel je voor dat er vakantiegangers komen en die toch naar onze kerk willen. Ik kon het niet maken

niet open te zijn, dus om half tien toch maar alles even in gereedheid gebracht en aangekleed, maar er kwam niemand. Na tienen de deur weer dicht en nog even lekker met zijn allen koffie gedronken.

We besloten net zo’n tourtje te maken met Arjan en Viola als met onze Duitse familie een paar dagen geleden. Omdat dit een leuk kennismakingsritje (2x woordwaarde) met het eiland is. Om 12 uur op pad en je gelooft het niet, maar: 1) schildpadden werden gevoerd, 2) flamingo’ waren er, niet veel, maar toch en 3) leguanen genoeg, zaten naast ons aan onze tafel te wachten tot we ze voerden. Maar nee, de bitterballen waren echt voor ons alleen.

Top foto’s en filmpjes opgeleverd.

Toen naar huis, even uitrusten, jetlag komt weer om de hoek kijken en toch nog even maar daarna naar Mambo beach om even hapje te eten de eerste avond.

Gezellig druk, Argentijns restaurant gekozen, tenderloin alle vier, hoeven we nog een keer naar toe. Thuisgekomen nog even wat Youtube filmpjes over Curacao bekeken en de luiken gingen weer dicht.

Ineke ook, en ik aan de laptop dit verhaal schrijvend.

Nu nog even wat fotootjes zoeken en plaatsen voor jullie.

Jullie zijn weer bij. We zien wel wat we gaan doen. In ieder geval dinsdag naar Bonaire.

Doeiiiii