Gearriveerd

De dag van vertrek is eindelijk aangebroken, we gaan op weg naar Curacao. Martin komt ons om 9 uur halen, dan zijn we op tijd op Schiphol. Vertrek is 12.45uur met de KL735. Maaike liet weten dat ze ons een raampositie en gangpositie had gegeven, zodat er niemand waarschijnlijk tussen kwam. De aangepaste boardingpasses even naar ons toe gemaild, dus alles ok.
Aangekomen bij Schiphol moesten we op P1 helemaal achteraan parkeren bij "Seagull" en zo tegen 10.00 uur waren we bij de incheckbalies van de KLM. Best wel even wachten en de koffers waren 22 en 21.2 kg, dus dat was netjes gedaan. Zelf inchecken de koffers , zelf de labels erom doen en daar verdwenen ze. Hopelijk tot ziens in Curacao. Toen op naar het Panoramadek voor de koffie met gebak.
Een schitterende dag met blauwe lucht en ijskoud, dus perfecte timing om naar warmere oorden te vertrekken. Het gaat in Nederland nog veel kouder worden, echt schaatsweer. Gelukkig, dat kan ik toch niet. Strandweer ben ik beter in. Zelfs een nieuwe snorkel voor aangeschaft. Zo'n mooie, over je hele gezicht. Na de heerlijke koffie met wel een heel groot stuk appelgebak even het panoramadek opgelopen. Erg mooi en heeeeel koud. Toen naar beneden en afscheid genomen van onze chauffeur. Tot over ruim 4 weken. Op naar de douane. weer naar boven, daar ga je internationaal, anders blijf je beneden. Daar aangekomen, alles stil. Niemand werd gefouilleerd. Alles tegengehouden, geen idee wat er aan de hand was, toch een beetje knijpen al, want het was inmiddels over half 12 en even over 12en begon het inchecken. Uiteindelijk stak een van de beambten daar zijn duim omhoog en iedereen begon weer te lopen en verdween de rij eigenlijk heel snel, omdat alles ervoor al inmiddels weg was. Alles uit je zakken, riem eruit, computer eruit, sleutels en handen omhoog. (Nelis, niet kietelen) Jawel hoor, onze tassen werden weer apart gezet en kregen de drugstest. Openmaken , stokje met watjes er doorheen halen, door de scanner en nee, geen drugs, U kunt gaan. riem om, alles weer in omgekeerde volgorde terug doen en op richting gate F08, waar Maaike zou staan. Onderweg nog even wat Poolse zlotys omgeruild die ik thuis nog gevonden had. De Antilliaanse Guldens waren nergens te vinden thuis. Even nog snel wat boekjes (Quest, Margriet e.d.) en snoepjes gekocht en de kortingsbon van EUR 5,00 natuurlijk ingeruild die we thuis al hadden aangevraagd, scheelde toch weer. Op naar de gate nu, inmiddels even over 12 uur. Was druk en ik vond een plekje. Ineke liep naar Maaike en na een kort babbeltje riep Ineke mij ook en konden we iedereen onze achterste laten zien. We konden alvast bij haar staan. Toppie!!!
Terwijl ik Toppie tik maakt het systeem er Moppie van, ook goed, dat is ze ook. Bijna gelijk gingen de deuren open en mochten we, na even Maaike een pakkert ter afscheid te hebben gegeven naar onze plaatsen in het vliegtuig. Heerlijk, om zo rustig een vliegtuig in te lopen. Geen geduw en natuurlijk ook nog alle plaats voor je handbagage. Ineke zei dat Maaike de stoel tussen ons had geblokkeerd, dus die zou dus echt leeg blijven. Inderdaad. Dat is wel heel erg lekker, heel veel armruimte en je spullen kun je daar ook kwijt., zoals de tas met 4 kilo boekjes en waterflesjes. Met een klein kwartiertje vertraging vertrokken we. Vlucht had weinig bijzonderheden, 3 films gezien, veel gelezen en de Pool/Rus voor Ineke had de pantry wel heel gauw gevonden. Om de haverklap weer een nieuw flesje wijn gehaald EN gekregen. Gelukkig goed afgelopen. We hebben de krant niet gehaald. Om even na 5 uur landden we op Hato en mochten we eruit. Duurde wat langer, want we zaten redelijk achteraan. Toen de immigratie: Yesssss, had thuis een "E-card" ingevuld voor ons beiden, zodat we - als het goed was - de lange rijen niet in hoefden om het land in te komen. Nu stonden we als 4e en hoefden alleen ons paspoort te (laten) scannen en onze bril af te zetten voor de camera. Kiekeboe, en we waren er door. Het geprinte formulier wat thuis was uitgeprint was alleen nodig als we het land weer uitgaan. Nou dat is voor mij morgen (vrijdag) al weer en voor Ineke zondag. Op naar de koffers, eentje was er erg snel en de tweede liet echt behoorlijk op zich wachten. Inmiddels onze taxichauffeuse Salma al gewaarschuwd dat we er waren en ze kwam eraan. Ook Mario toen ingelicht zodat als we bij de kerk kwamen hij er al zou zijn. Eindelijk, daar was de tweede koffer. Hup weer door de douane. In een werkelijk lange rij gingen we door een smalle gang weer naar de douane die ook weer alle koffers gingen doorlichten. Kreeg het nog aan de stok met een meneer, die in mijn ogen te duidelijk liet merken er voorbij te willen, waar eigenlijk geen plaats voor was. Ja , maar ik ben met zijn tweeen zei hij. Ja ik ook, zei ik, maar wij lopen bij elkaar. Zijn vriend liep 10 meter voor hem, zonder koffers, dus die kon al slalommend meer meters maken dan hij. Dan wacht hij maar even op je, zei ik. Inmiddels kwam er een struise donkere dame in een veel te krappe witte spijkerbroek heupwiegend langs schuiven ook met het verzoek om er langs te mogen. Kijk zei hij, zo doe je dat en drukte zich tegen de wand aan, om haar ruim baan te geven. Ik zei dat doe je ook alleen maar om naar haar lekkere kont te kijken, en gepikeerd hield hij zijn mond. Ik kreeg nog een goedkeurende opmerking van een medepassagier die het trouwens ook een lekker kontje vond. Afijn, eindelijk onze koffers weer op de band, geen probleem ook nu weer en toen eindelijk buiten. Het was warm en vochtig, had net goed geregend vlak voordat we aankwamen, dus even omschakelen. Ik liet Ineke even in de centrale hal achterom even bij de ATM buiten de NAF te pinnen. Dit duurde ook weer erg lang, klein rijtje, maar denk dat ze niet met zo'n machine in het buitenland kunnen omgaan??? Ineke belde al waar ik bleef. Kom er zo aan, ben nu aan de beurt. Selma had al laten weten dat ze er was, dus we konden zo door lopen naar de rand van de weg en ze kwam voorrijden. Onderweg even bijgepraat over haar moeder van inmiddels 91 en de stand van zaken met de olieraffinaderij waar haar man werkt. Mario stond ons al op te wachten bij de kerk.
Even bijgepraat over het reilen en zeilen van de eerstkomende dagen en dat we zondag geen koffiedrinken hebben na de dienst omdat Ien en ik gelijk naar Bonaire moeten. Vlucht gaat al om half een. Nadat ze weg waren gegaan, begonnen we met uitpakken, brood uit de vriezer om dan later even een broodje te kunnen eten. Beleg lag er nog en boter etc. dus geen probleem. Zo gezegd zo gedaan. even de wifi weer erin gezet, in de telefoons en PC. inmiddels hier ook een extender voor een krachtiger signaal, dus dat is prima.
Het is nu inmiddels 23.00 uur (Nederlandse tijd, 5 uur later) en Ien is net naar bed gegaan, even mijn stukje afmaken. foto's komen wel een keertje en dan ga ik ook maar naar bed. Stort ook langzaam in.
Kijken wat morgen brengt.
Welterusten.