Slow start

De eerste nacht heerlijk geslapen. Werd wel om 4 uur wakker en maar de airco uitgezet. Was een beetje fris en kon niet in slaap weer komen. Daarna ging het goed. Lekker langzaam wakker worden zo tegen kwart over 8 en toen beiden eruit. Zonnetje scheen heerlijk en de deur opengezet en keek toen vol verwondering in de zielige gezichten van wat suikerdiefjes die tevergeefs op hun dagelijkse shot zaten te wachten. Het bleek dat 1 halve kokosnoot weg was en de andere helft hing op half elf, dus al tijden schijnbaar niets meer aan gedaan voor de verslaafde vogeltjes. Ook de mooie grote gele troepiaal kwam een paar keer vergeefs kijken of er al wat te snuiven was. Daar moest dus wat aan gebeuren en wordt vervolgd.
Ineke begon gelijk in de tuin te plukken aan de wildgroei en afval, want ook daar wordt niet echt veel aandacht aan geschonken, jammer. In een korte tijd hadden we al drie vuilniszakken vol met afval van de bladeren en we hebben er nog wel wat te gaan. Gelukkig - als het goed is - wordt vandaag de bak geleegd dus zijn we ze gelijk kwijt.
Nu in de avond , als ik dit schrijf zijn ze nog niet geweest om te legen, maar dat kan nog komen en dan gelijk weer de bak binnen zetten, want die kunnen blijkbaar nog al eens wegraken. Na wat brood te hebben ontdooid voor het ontbijt en een goede wasbeurt, lekker aan de koffie. Toen naar de winkel om het e.e.a. weer in te slaan.
Morgen ben ik weg voor een nachtje en Ineke rijdt niet in de grote Mitsubishi automaat, dus wel wat in huis hebben natuurlijk.
Intussen Selma geappt of ze me morgenochtend vroeg kan ophalen.
Dat kon ze, om 6 uur staat ze paraat voor de deur om me naar het vliegveld te brengen. Mijn vlucht gaat om 07.30 en pas 's avonds is om 19.00 de dienst, dus kan me morgen daar op Aruba wel voorbereiden. We konden zo in een keer weer de supermarkt vinden die wij wel het lekkerst vinden. Deze heet Centrum. Veel keus, niet al te duur, alhoewel het door de NAF dubbele prijzen lijken maar met ongeveer 2 NAF voor 1 EUR gewoon alles door de helft delen en heb je de EURO prijs een beetje. Zo'n half uurtje later en NAF 160 armer gingen we weer naar huis. Opeens een hoosbui uit het niets en ook gelijk alles blank, duurde 5 minuten en de stralende zon was er weer. We hebben het natuurlijk vaker meegemaakt, maar blijft bizar. Het hoost dan ook echt, mannetjesregen noemden Rietje en ik het vroeger, van die grote opspattende druppels bij een heerlijke temperatuur weliswaar, toch een verschil.
Op de terugweg ook even USD gepind bij de MCB Bank vlak in de buurt en tevens gelijk een nieuwe hoes voor het autostuur gekocht. Vorig jaar met Ron en Diny hadden we ook een nieuwe hoes gekocht , maar die was in een jaar door de verzengende hitte in redelijke staat van ontbinding. Snap niet dat andere inkomende priesters/diakenen hier mee blijven rijden. Een sexy zwarte gekocht met mooie rooie bies beetje afgezet, dus staat weer mooi en rijdt veeeel prettiger met de handen liefkozend om het stuur.
Voor omgerekend EUR 7,25 hoef je daar niet moeilijk over te doen.
Daarna heerlijk in de tuin gezeten, ook nog wat onkruid gewied door Ineke, die daarna uitgeput in de stoel zonk. Ik heerlijk de Telegraaf via de laptop gelezen en alweer eten. Lagen nog wat bolletjes in de vriezer, dus ook maar ontdooid en ik mocht ze klaarmaken, Ineke was even op non-actief. Best inspannend om hier wat te doen in die vochtige hitte.
Na het eten zakte Ineke al wat weg in de stoel en besloot toch maar even lekker op bed te gaan liggen. Heel verstandig en zo gezegd zo gedaan.
Ik ging even Sudokuen en daarna in een boek van Debbie begonnen, de bibliothecaresse van Auschwitz, een waar gebeurd verhaal van een overlevende. Leest makkelijk weg en zeer indringend zoals ze haar belevenissen/ontmoetingen omschrijft met Josef Mengele, de Engel des Doods uit het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Het pakt je ook meer, nu je daar geweest bent en de omgeving in je gedachten meeneemt het boek in. Ook af en toe een beetje doezelen in de heerlijke zon die door de gespannen tarpan in de tuin heen druppelt.
Ook Martin belde nog even om te checken of alles goed was en daarna Bobby en Maaike op de FaceTime.
Leuk om zover weg toch zo'n duidelijk beeld te hebben. Techniek staat voor niets. Las in de krant trouwens vandaag daarover dat de mensen van 40 jaar nu al onsterfelijk kunnen worden. Met honderd nog een kind kunnen nemen en op hun 75e nog een nieuw huis kopen. Mooi verhaal.
We hadden al besloten om vanavond naar de Curacaosche Brewing Co., te gaan om daar weer een lekkere hamburger met patat te nemen. Had de juiste route nog even gecheckt, Ineke wakker gemaakt en toen op weg.
Konden het makkelijk vinden, was nog rustig, we waren vroeg. Ik wilde het niet te laat maken omdat morgen we wel erg vroeg op moesten.
De hamburger was heerlijk, de fiesta patat viel tegen deze keer, bij het Rif fort aan de haven zijn ze beter. Daar de volgende keer maar naar toe. Thuis nog een lekker koffie genomen en nu mijn stukje schrijven. Straks koffertje pakken voor een nachtje Aruba en vroeg naar bed.
Goed langzaam begin van de vakantie.
Tot het volgende stukje.
O ja, de suikerdiefjes nog. Ik malen hoe dit probleem op te lossen. Heb twee toetjes gekocht met plastic bakjes als back-up want in de winkel hadden ze ook kokosnoten. Dus eentje gekocht, maar nu het volgende probleem: Hoe krijg ik die netjes gesplitst in twee Maagdenburger halve bollen?? Echt veel gereedschap is hier niet voorradig, begin dus maar met de plastic bakjes zaterdag als ik terug ben.
Ze komen eraan hoor diefjes, nog even op de snavel bijten. Hou me aanbevolen voor suggesties.
Erg leuk jullie reacties hoor, dank jullie wel.
Doeiiiii, Leo