Hazes en dikke dames (Niet gerelateerd)

Het is maandag 10 februari. Even weer een update van een welbesteed weekend en verder.

Vrijdag na het ontbijt etc. weer verder met de nog overgebleven palmtakken, waren er niet meer veel. Kwamen uiteindelijk uit op 103 palmbladeren. Ineke vouwen en in de zak stoppen (als ik het doe zit je zo door het plastic heen) en ik beheerde de heggeschaar. Knipte alle lange scherpe beginstukken eraf, dan aan de onderkant van het blad bij het begin zo rond knippen dat allen het nog te vouwen blad over blijft. Daarna moet ik de stelen door drieen of vieren knippen, omdat anders die hele scherpe stekels dan wel aan de binnenkant het plastic doorsteken. Gevouwen bladeren aan de buitenkant en de scherpere dingen aan de binnenkant. Kortom teamwork. Maar zo tegen elven waren we helemaal klaar.

Ik gelijk de auto volladen met maximaal vijf van die joekels van zakken. Twee in de achterklep, twee op de achterbank en eentje op de bijrijdersplaats.

Op naar de weegschaal bij Selikor aan het einde van de straat. Ben benieuwd.

Zat nu een vriendelijke jongedame die, toen ik de keuringskaart van de auto wilde overhandigen (daar staat de eigenaar op, die de kilo’s krijgt toegerekend) tegen me zei, “Rijdt u maar door.” Ik helemaal perplex, zou het dan toch mijn aftershave zijn, Intense van Issey Miyake (want ik had inmiddels wat schoons aangetrokken na dat zweetwerk) of mijn vriendelijke uitstraling. Denk het allebei niet, vrees dat ze gewoon geen zin had om wat te doen. Was ook stil.

Shit, nou weet ik niet hoeveel kilo’s erin zaten. Doorgereden naar de containers en de zakken erin gedumpt met behulp van een “containercontroleur” Weet niet hoe zo’n mannetje heet. Vroeg hem of ik er straks ook nog wat ramen met en zonder glas in kon gooien. Jawel zzzeeeeeker, zei de donkere meneer met een hele zware stem.

Ik terug weer langs de weegschaal, ze wuifde dat ik door kon rijden.

Terug bij de kerk de laatste zak erin gezet en de ramen en nog een leeg frame van een groter raam en weer terug naar Selikor. Op de weegschaal wuifde ik weer naar haar en ze herkende me en kon weer doorrijden. Was zo weer gedumpt en ik toeterde in het voorbijgaan van de jongedame en ze zwaaide terug.

Teruggekomen kon ik dus geen kond doen aan Ineke hoeveel kilo het was, sowieso meer dan vorige week, dus laten we het op 70 kg houden, Toch zo’n 200 kilo uit de tuin weggeruimd.

Tevreden gingen we aan de koffie. Moesten wel na de het middageten nog even naar Cabana Beach om te kijken hoe dat morgen zou gaan bij Hazes.

In de middag op naar Cabana Beach. Ja waar is dat nou waar hij gaat optreden?

Auto geparkeerd onder het grote billboard met zijn aankondiging erop en het eerste hotel maar ingelopen. Mooi resort aan het water, bleek het dus echter niet te zijn. Teruggelopen, ander stuk proberen. Leek het te zijn maar liep niet door naar het resort waar het wel was bij navraag. Moesten in het Van der Valk Kontiki Beach resort zijn.

Ja hoor, we waren nu goed. Na wat rondgevraagd te hebben was het duidelijk hoe het zat. Hebben heerlijk in de lounge uitkijkend tussen de palmen een drankje genomen en van de zon zitten genieten. Daarna de stad in gereden en een beetje door de wijkjes gereden waar we nog niet zo vaak zijn geweest. Kleurrijk hoor al die gevels en die strakblauwe lucht. Je voelt je echt ver weg. Na wat heen en weer geloop, geeindigd op de Handelskade bij de pontjesbrug en daar wat gegeten.

In de vooravond naar huis, was nog wat licht en snel nog wat boodschapjes bij Vreugdenhil en op naar huis. Welletjes voor vandaag.

Zaterdag is Ineke al in de morgen cupcakes gaan bakken voor zondag bij de koffie na de dienst. Zouden vanmiddag niet te laat bij Hazes willen zijn. Dus tijd was schaars. Ik me voorbereid op de dienst. Was wel leuk. Dienst zou gaan over geloof, hoop en liefde, maar liefde het meest. (1Kor.13-13) Vier jaar geleden had Astrid van Boggelen toen ze nog hier woonde voor de confirmatie van haar zoon Jesse, die ik hier toen mocht confirmeren, drie witte vaasjes gemaakt met de logo’s van geloof, hoop en liefde. Het anker, het kruis en het hart. Kon ze nu dus weer gebruiken, kwamen erg goed van pas.

Waren net na vijven op Cabana Beach, besloten daar wat te eten, zo gezegd zo gedaan. Waren net klaar, toen hoorden we Andre al inzingen. Ik dacht dat het dicht zou zijn, Ineke was op onderzoek uitgegaan en zei dat je zo kon doorlopen.

Gedaan en geen spijt van gehad.

Hij was aan het inzingen met de band in een gemoedelijke sfeer. Waren nog wat omstanders, niet druk, heerlijk zonnetje dat langzaam in zee ging wegzakken. Mooie setting dus aan het strand. Bleek dat Ineke naast Monique (zijn ex) en hun kindje zat. Ook haar ouders waren erbij. Toen Andre klaar was, ruim na zessen, kwam hij bij ons staan en heb wat leuke foto’s kunnen maken. Spijt dat ik niet durfde om een selfie met hem te maken. Had hij zeker geen bezwaar tegen gehad.

Maar ja, kans voorbij. Hij en zijn gevolg gingen eten. Hadden wij net gedaan, dus bleven achter.

Ja, wat doen we, terug naar de lounge of hier blijven zitten, hadden eigenlijk een goed plekje op een picknickbank vlak voor het podium, naast de crew die de belichting en geluid regelden. Had geen zin in een avond staan in het zand vooraan. Dus we bleven zitten. Geen spijt van gehad, tijd ging snel, want de crew was bezig met de belichting nog en ook de lichtshow waren ze aan het instellen en laten lopen. Leuk om dat zo van dichtbij mee te maken.

Dacht dat het om half negen zou beginnen, zijn optreden dus. Nou nee, werd wel wat later. Wij zaten er nog steeds en om half negen werden we uiteindelijk gevraagd om even mee te komen om ons kaartje te scannen en armbandje te krijgen dat we legaal binnen waren. Zag mijn plekje al in rook opgaan, maar mochten als eerste gescand worden en konden gelijk weer zitten op ons plekje. Bezoekers druppelden binnen, leuk om zo te zien, die varieteit aan mensen.

Waar ik me dan wel constant aan zit te ergeren zijn die rokers. Sorry dat ik het zeg, maar het gemak waarmee ze de omgeving vergeven van hun rook waar ik geen prijs op stel, laat staan de as die ze achteloos aftikken en de peuken dan op het strand schieten. Walgelijk. Zo dat is er uit. Het werd al drukker en drukker.

Opeens een hele grote donkere meneer naast me, denk even aan mijn collega Desi maar dan nog groter en indrukwekkender, die in mijn oor fluistert: Mag ik hier even zitten? Moest gelijk aan Ten CC denken met Dreadlock Holiday. (You better understand that you’r alone and a long way from home). Was wel overrompeld maar durfde echt nee tegen hem te zeggen. Dacht, nou heb je poppen aan het dansen. Ik heb pijn in mijn rug, zei hij. Ja dat heb ik ook en daarom heb ik dit plekje uitgekozen, zei ik terug.

Wat ik niet verwachtte, hij glimlachte heel vriendelijk en zei : Ok. Ik kon hem nog een vriendelijke aai over zijn gezicht geven als blijk dat ik voor zijn vraag wel begrip kon opbrengen. Plekje gered. Was wel lekker plekje zoals verder op de avond bleek, we konden staan om beter te zien en even zitten op de tafel om weer te rusten. Je gelooft het of niet maar echt vlak voor Hazes begon een regenbui. Gelijk een tent over de appratuur van de crew schuin naast ons en pech voor de mensen die daar stonden, een stuk van hun uitzicht weg.

Duurde echt niet lang en was redelijk gauw over. Wij stonden zelfs nog onder een palmboom dus hadden weinig last. Gedurende de show is tent wel weer weggehaald onder luid gejuich van het aanwezige publiek.

Hazes begon om 10 uur. Ik was meer een fan van zijn vader, maar wat deze junior liet zien en horen was ook genieten. Echt waar. Hij bewoog goed, ben ik altijd jaloers op, met die stijve heupen van mij en de band deed een behoorlijke duit in het zakje. Gaaafffffff. Er was een liedje met veel rood licht, ging ook over een meisje van plezier e.d. en wat de band en hij daar lieten horen en zien, was echt geweldig. Petje af. Wat ook leuk was, hij haalde zijn zoontje nog op het podium en liet hem wat zingen/zeggen. Jong geleerd, oud gedaan. Het knulletje zat met zijn moeder en aanhang op de VIP plekken, die iets verhoogd rechts van ons waren opgebouwd. Hoorde dat die plekken ANG 600 kosten. Wij hadden maar 40 betaald. En net zo veel plezier, maar geen drank en afterparty. Nou ja moest toch vroeg op om de kerkdienst te kijken van Hoorn, dus dat miste ik niet.

Twaalf uur was het afgelopen met de uitsmijter: Gaahaahaaan, gaaahaahaaan.

Moest aan ‘t filmpje van Debbie denken waarbij Joep met koptelefoon op dit lied ook zat te zingen op de bank bij hem thuis. Klonk lekker vals natuurlijk als je je eigen stem bijna niet hoort, maar hier ging het super. Gelijk werd het vuurwerk afgestoken, was een mooie finale. Top. Echt genoten. Liepen naar de auto en nog geen vijf minuten later waren we al thuis.

Zondags weer vroeg op, kerkdienst bekeken en alles daarna weer klaar gemaakt voor de dienst hier.

Kwam een Nederlands echtpaar uit Sneek en zij kon gelukkig goed orgel spelen, dus dat was mooi meegenomen. Lekker weer nagetafeld en zij gingen ‘s middags nog even naar een stukje optocht in de stad. Het Carnaval gaat hier beginnen en duurt tot 23 februari, elke dag is er wel wat te doen geloof ik. Gaan maar eens kijken, de grote finale is de 22e.

Wij waren moe en hebben niets meer gedaan, buiten lezen en zonnen. Ineke ‘savonds lekker pannenkoeken gebakken, was heerlijk. We hadden alleen geen Gilse stroop kunnen vinden bij Vreugdenhil maar meer die Amerikaanse syrup, tjee zoet hoor. Maar even bij Van Der Tweel kijken, die zal wel hebben.

In de avond hebben we lekker naar YouTube zitten kijken naar de mooiste parken van de USA. Hebben wel een keer trek weer, mocht het financieel haalbaar zijn om met de camper nu zo’n rondreis door West Amerika te maken, Grand Canyon, Yosemite, Arches, Moab, Los Angeles, San Francisco en noem maar op. Hadden dat op een inloopdag bij de ANWB/Travelstore al een keer gezien.

Canada ook nog op de verlanglijst. Kom dus tijd en vooral geld tekort zeg.

Vanmorgen eerst even naar een computerwinkel geweest om inkt voor de printer hier te halen. Het vloeibare goud was op. Cartridges waren echt leeg en moet toch ook wat printen hier voor de kerk.

Daarna even naar de dikke dames doorgereden, Dat is een leuk plekje waar, in het atelier waar ze worden gemaakt, handbeschilderde vrouwenfiguurtjes worden verkocht. Chichi’s genaamd. Google het maar even , geen zin in uit te leggen. Ineke vind het al weer veel te lang duren dat typewerk van me. :-(

Twee jaar geleden ook al eentje meegenomen. Kon de verleiding weer niet weerstaan. Heb er eentje van een gelimiteerde oplage gekocht die beschilderd was door nummer veertien. Was dus gelijk verkocht. (JC,red.) De dames die ze beschilderen krijgen na een een proeftijd of ze het vak wel beheersen een eigen nummer, zodat ze altijd kunnen zien wie de poppetjes hebben beschilderd.

De poppetjes hebben de vorm zoals veel vrouwen hier hebben, grote boezems en nog grotere derrieres. Die bipsen schijnen wel hier heel aantrekkelijk voor de mannen te zijn, hebben we ons hier ooit door iemand laten vertellen. Maar het is niet my cup of tea. Moet nog een beetje te overzien zijn.

Daarna, we kwamen er toch langs, de Aloe Vera plantage even aangedaan.

Voor het eerst daar een VR bril opgehad. Gaaf zeg. Daarin werd een filmpje getoond over het verwerken van de plantenstengel tot noem maar op, waar het in zit. Het hele productieproces even doorlopen. Zoooo leuk. Als je je hoofd draait zie je wat er achter je gebeurt. Heel bijzonder, boven en onder je. Heel gekke gewaarwording. Dit hadden ze twee jaar geleden nog niet. Weer een flesje Aloe Vera muggenspray gekocht en lipbalsem. Bijzonder goedje dat gel van die plant. Zo veel kwaaltjes waar dit goed voor is.

Zelfs smoothies kan je ermee maken en is nog gezond ook. Bizar. Ze verkopen nu kleine plantjes. Als we tegen die tijd weggaan kopen we er een paar en nemen ze mee naar Spanje voor in onze tuin daar.

Daarna naar huis, was wel weer welletjes voor vandaag. Ineke had lekker spinazie met een bal gehakt gemaakt. Ging er best in. Nog wat ballen voor morgen. Jammie.

Jullie zijn weer bij, weten niet wat we morgen gaan doen. Zien wel. Gewoon waar we zin in hebben. Lekker gevoel hoor.

Tot de volgende update.