Cathedral of Thorns

Het is donderdag 13 februari. Morgen Valentijnsdag. Gekke overgewaaide hype uit de States. Ik heb mijn liefje al en ze weet dat ik van haar hou, dus hoef geen kaartje te sturen. Zijn vanavond uit eten gegaan, moet maar genoeg zijn. Klinkt wel heel onromantisch als ik dit zo schrijf. Ok, morgenochtend extra knuffel.

Dinsdagmorgen begon goed. Had om zes uur de airco uitgezet, blijft dan nog lang genoeg aangenaam in de slaapkamer tot we opstaan. Wilden eigenlijk wel naar een strandje toe. Wel weer een keertje poedelen in ‘t water. Ineke ging ontbijt maken en deed de ijskast open………. donker erin. He, dat is gek, is hij stuk?

Nee dat niet, maar de stroom was uitgevallen.

Hadden dat totdat de ijskast open ging niet eens gemerkt. Nou, gelijk maar de stroommeter gekeken, zwart. Kon het tegoed aan stroomvoorraad niet meer aflezen, dus daar lag het niet aan. Huis zat gewoon zonder stroom. Mario ge-appt, ook hij zat zonder stroom. Gelukkig, niet voor hem natuurlijk, maar we waren dus niet de enige. Bleek een total Black-Out van Curacao te zijn. Aqualectra op zijn best. Twee maanden geleden ook al een keer, schijnbaar probleem nog niet echt gevonden. Nou lekker dan. Gelukkig waren alle apparaten opgeladen, ook het powerbankje, dus we konden vooruit. Behalve het vriesgedeelte van de ijskast, waarin onze heerlijke ijsjes lagen en een heel brood en nog wat kleingoed. Hopen dat het gauw weer terug zou komen.

Hadden gelijk geen zin meer om ergens naar toe te gaan. Het is al een rare rijstijl wat ze er hier op na houden, richting aangeven hebben velen niet van gehoord, en er rijden echt kneusjes van auto’s rond. Veel ook met stuur aan de verkeerde kant. Selma’s man vertelde toen hij ons terugreed van Hato dat deze auto’s “afgekeurd” zijn en voor weinig geld door jongeren gekocht kunnen worden (geimporteerd) om zodoende toch mobiel te zijn. Maar met het stuur aan de verkeerde kant is het lastig inhalen en gebeuren er genoeg ongelukken door de onervarenheid van de jongeren en door het stuur aan de “verkeerde” kant.

Ook stoplichten deden het natuurlijk niet en dan moet je denk ik levensmoe zijn om hier te rijden. Overdreven natuurlijk, maar opzoeken ga ik het zeker niet. Pinnen in de winkels ook no go, dus hebben lekker de hele dag boekjes gelezen en gepuzzeld en gezond. (Of is ‘t gezont, of gezondt.) Tjee wat een taal zeg dat Nederlands. Even gegoogled, moet gezond zijn. Van zonnen. Zo ook weer duidelijk.

Vaak genoeg naar binnen om te kijken, maar nee hoor, nog steeds niets. Kreeg te horen dat het waarschijnlijk pas tegen vieren zou zijn. Had alvast de zonnepaneeltjes opgeladen die hier in een kast liggen en die veel licht geven. Moeten alleen nog op een paaltje buiten gemaakt worden. Mocht het donker zijn, kunnen we deze in ieder geval wel gebruiken. Om 18.00 hadden we weer prik. Gelukkig. Ijsjes waren niet eens echt gesmolten en schade viel dus mee. Haha.

Hadden nog gehaktballen, dus dat ging lekker op (ontdooid) brood en in de avond weer wat YouTube filmpjes bekeken van Zion N.P. en Arches N.P. in Amerika en meer andere parken waar je heerlijk met de camper doorheen kan. Watertandend mooi.

Woensdag wilden we naar de “Cathedral of Thorns” een schitterend bouwwerk, kortgeleden eigenlijk officieel geopend, maar nog niet klaar. Beschouw het maar als de Sagrada Familia van Curacao. Daar zijn ze ook nog aan het werk, maar dan al meer als 130 jaar, als het niet langer is. Dit kunstwerk van de kunstenaar Herman van Bergen is gemaakt –nu al – van meer dan 30 miljoen doornentakken, die eerst hier lokaal geplukt worden, dan leeg gegeten door de geiten om de blaadjes tussen de dorens uit te halen en dan hebben een aantal werkloze (en vaak kansloze) jongeren hier dan een mooie taak aan, om de basisonderdelen voor het kunstwerk in elkaar te fabriceren.

Lijm erover, aan elkaar binden. Kortom, nog best veel werk voordat het op het kunstwerk kan worden aangebracht. De doornen komen van de Acacia Tortuosa, een struik die hier op het eiland welig groeit en veelal gehaat door de inwoners, omdat je je altijd eraan openhaalt als je door de bush loopt. Zelf zegt hij, ik verander haat in goud als ‘s avonds de kathedraal verlicht is. Bleek ook zelfs kort geleden op de Nederlandse TV te zijn geweest. Misten wij natuurlijk niet. Hebben geen TV ontvangst hier.

Wij er dus op af. Zit hier eigenlijk vlak om de hoek bij Landhuis Bloemhof.

Waren er dus zo, entrée 9,00 gulden p.p., zijn ook de kosten niet. Kregen korte introductie over het Landhuis van de achterkleindochter van de oorspronkelijke bewoonster, Ook een Maduro. (ja, van Madurodam) Het is een paradijs voor beginnende en al gearriveerde kunstenaars die door het hele landgoed mogen exposeren. Herman heeft het grootste stuk voor zijn rekening met zijn bouwwerk. En het was echt heeeeel indrukwekkend mooi. Onder andere ook Jeroen Krabbe heeft een kunstwerkje in dit bouwwerk hangen. Ik was echt onder de indruk. Ook het terrein zelf was een gezellige rommelige aangelegenheid.

Vergane glorie ook. Hier was vroeger tot vroeg in de vorige eeuw de enige wateropslagplaats. Hiervandaan werd water verkocht aan de bewoners van Willemstad. Nu niet meer voor te stellen, maar omdat dit – zei ze- het laagste punt was, kwam hier vanzelf al het water naar toe. Werd opgevangen in grote cisternen die nu lijken op leegelopen zwembaden. Leuk om doorheen te lopen dat wel. Hier en daar kunstwerken wel of niet door mij begrepen. Ineke heeft nog hele tijd met de architect staan praten, aardige babbelaar die zijn project “goed” verkoopt. Er is nog veel geld nodig en met crowdfunding willen ze dacht ik nog

800.000 dollars ophalen.

Was toevallig ook een fotoshoot van een carnavalsclubje aan de gang, even op gewacht en ook wat leuke fotootjes van gemaakt. Toen een heerlijke lunch in het belendende restaurantje genomen. Dat was overheerlijk en veeeel te veel. Ik had een Chicken wrap, heerlijk, en Ineke een tosti, maar die zijn lekker groot. Naast ons zat een Nederlands stel uit Edam, die ook hun lunch moeilijk opkregen. Leuk gesprek mee gehad, zij kenden zelfs nog de kleuterjuffouw die Sander vroeger op school had. Die woonde ook namelijk in Edam. Ze leefde nog. Hij moest vandaag terug, hij was boer in Edam met koeien en wilde graag weer werken. ZIjn vrouw bleef nog weekje, kwam haar zus nu over vanuit Nederland. Hij werd opgehaald door Ronald de Boer, waar hij goed bevriend mee was.

Na de lunch weer even naar het Building Depot. De netjes zijn in trek, we moeten er nog een paar halen voor mijn zus. En jawel hoor, die hele vriendelijke “kassaboncontroleur” zat er weer. Kwam nu met een mop over het bidden voor het eten. Zeiden dat we dat al deden. Niet vanwege Ineke’s kookkunst maar uit onze overtuiging. Vooral doorgaan zei hij met bidden. Toen naar huis. Hadden trouwens aan Herman van Bergen beloofd op een avond terug te komen om het goud te zien branden. Doen we donderdag maar. Nu genoeg weer voor vandaag.

Vandaag rustig aan gedaan weer, nou ja, zo veel doen we ook weer niet, maar het heerlijke rustige opstaan, ontbijt en dan koffie hier in de zon, is wel lekker.

Eerst zijn we naar Dinah Veeris geweest, het kruidenvrouwtje van Curacao. Even wat thee en smeerseltjes gehaald en ze was er zelf ook en hielp ons. Ziet er goed uit voor haar leeftijd, haar spulletjes zullen wel helpen dus.

Was net een touringcar met cruiseboat gangers een rondleiding begonnen, die haar zoon deed.

Wij hadden dat al een keer gedaan, komt er misschien nog wel eens van.

Vanmiddag toch maar weer een keer naar Building Depot.

Even siliconenkit halen om de aanrecht even aan te kitten van het aanrechtblad naar de tegels aan de muur.

Zitten wat kiertjes in en er komen zo af en toe wel wat families aan miertjes doorheen. En daar was tie weer. Nu mocht Ineke hem James noemen en ik alleen maar mijnheer Bond. Ik begreep hem. Vroeg of hij zijn Martini’s ook “shaken, not stirred” wilde hebben en kreeg als dank een hele grote glimlach van hem. Aardige man. Toen nog even lekker liggen zonnen en daarna ons klaargemaakt om de Kathedraal verlicht te gaan zien. Waren er om half zeven, entrée was nu 15 gulden per person, special entrance fee, ter ondersteuning van het bouwwerk. Had in de middag ook al wat gedoneerd aan de crowdfundingsite, dus een paar dorentjes zijn van ons.

We vonden nog een mooi plekje van twee vrije stoeltjes op het bordesje met mooi uitzicht recht voor de Kathedraal. Om zeven uur werd er begonnen met een filmpje over het ontstaan en maken van het bouwwerk. Herman zelf was er ook.

Hij heeft verscheidene internationale prijzen gewonnen en is een gepassioneerd kunstenaar. Ook onze koning en Maxima zijn hier een paar jaar geleden bij hem en zijn bouwwerk geweest. Daarna kwam ook nog een paartje dat twee tango’s voor ons uitvoerden. In de vorige eeuw werd ook Koningin Juliana hier ontvangen en zijn in het Landhuis diverse tango’s voor haar uitgevoerd.

Daarna mochten we weer de Kathedraal in en heb ik nog diverse mooie foto’s kunnen maken. Weer een leuk gesprek gehad met de architect ook en na de laatste foto van hem en Ineke gaf hij haar een ferme zoen op de wang en namen we afscheid. Zei dat we nog waarschijnlijk wel 2 keer terugkwamen overdag met vrienden. Vond hij helemaal een goed idee. Toen doorgereden naar de Pizza Hut die daar om de hoek lag. Lekker allebei een pizza gegeten die er best in ging.

Nu heerlijk buiten even dit stukje typen en morgen maar naar het strand. Volgende week is er schoolvakantie in Nederland en zal het wel drukker op de stranden worden, dus morgen nog hopelijk iets rustiger. In de weekenden ook erg druk.

Nou er is weer genoeg geschreven, tot later.